Vliegreis en eerste dag Bariloche 31-1 t/m 02-02
Door: Joost en Ruurd
02 Februari 2014 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
Dagverslag vrijdag 31 januari Amsterdam - Buenos Aires en zaterdag 1 februari in Bariloche. De reis begint 's ochtend om zeven uur op Schiphol. Dat betekende voor Herman en Henk een halve nacht slaap en een halve nacht rijden. Met dank aan Sjieuwke en Agnes voor het wegbrengen! Ruurd en Joost logeerden op Schiphol. Fietsen in de KLM-doos. En met half uur vertraging (ontbrekende passagier, dus bagage uit ruim halen!) aan de lange zit naar BA begonnen. Hoe zou het met de fietsen gaan? Altijd weer iets waar wij ons dan druk over maken. In BA zagen wij de fietsen in opengescheurde fietsdozen gewoon op de bagageband op ons afkomen! Goed voor meters ducktape! Door de douane en op naar de terminal voor de domestic flights. Inchecken blijkt onmogelijk, geen bagagedepot, terug naar de international terminal, het depot aldaar is inmiddels gesloten. Fietsen kunnen ook niet mee naar hotel. Wat nu? Henk en Herman blijven wakend&slapend voor een lange nacht op de airport. Joost en Ruurd naar het hotel voor een korte nacht. Want zo wordt lang en kort dan gevoeld! De volgende morgen weer een verrassing: De fietsen moeten uit de doos door de securityscanner. De dame bij die machine is onvermurwbaar, ondanks onze charme en verontwaardiging en alles wat je in zo'n situatie in stelling brengt! Een heel gedoe! Maar weer biedt de ducktape een oplossing: alles weer dichtplakken. En anderhalf uur te laat vliegen we naar Bariloche, de startplaats van onze tour. We worden opgehaald door vrolijk engelskletsende hotelman met een pickupcar, zodat alle fietsen er makkelijk op kunnen. Riuurd regelt nog even dat zijn vergeten handbagage in het hotel wordt afgeleverd. We zetten onze fietsen weer in elkaar, verkennen de stad en eten een hap. Henk krijgt niet zijn felbegeerde eieren, aangewezen in zijn Point-it! De serveerster dacht blijkbaar dat je toch niet voor twee gebakken eieren 15.000 km gaat vliegen en gaf Henk twee mega schnitzels met kaas en tomaat. We genoten er met z'n vieren van!
De eerste indruk hier: warm en bewolkt weer, met af en toe een spatje regen. Geen cultuurschok, want Bariloche oogt Europees met een Oostenrijks sausje er overheen! Het is een soort Valkenburg, een toeristisch centrum in een mooie omgeving. Maar we zijn in Zuid Amerika! Iets waar je zo lang naar uitgekeken hebt, is nu werkelijkheid.
Joost
Dagverslag 2 februari 2014
Het schuim is eraf, de plaats in het peloton bekend en de pikorde bepaald
Vandaag stond de eerste training op het programma. Maar voordat we op weg waren duurde even.
Na een goede nachtrust samen aan het ontbijt. En meteen al diepgaande gesprekken dat er toch ook hotels zijn die een gammele badkamer etc. proberen te compenseren met een prima ontbijt. Maar de uitbater doet zijn best. Hij had het dan ook niet verdiend dat hij in een zware discussie verzeild raakte – via het vertaalprogramma van de I-pad - waar hij de sleutel van het hek waarachter onze fietsen stonden had gelaten. Te meer daar uiteindelijk bleek dat een van ons de sleutel in bewaring had genomen. En letterlijk zo goed had bewaard dat hij het zelf even vergeten was. Nee, anders dan wellicht andere reporters, ik noem geen namen.
We konden op weg. Hoewel, er moest nog wat gesleuteld worden. Sta je dan met je nieuwe fiets, onder de indruk van alle instructies dat het materiaal wel in orde moet zijn, verschil moet er zijn. Nee, ik noem geen namen. Nou één dan: Henk. Want als er gesleuteld moet worden is Henk een onmisbare steun. Maar hou je fiets bij hem uit de buurt, want ook al staat ie nog te glimmen van nieuwigheid, Henk ziet dat er wat versleuteld moet worden.
Uiteindelijk op pad konden we genieten van de mooie omgeving, te vergelijken met het Zwitserland van Argentinië. Dat wordt door de bevolking dan ook benadrukt met hotelnamen als Hosteria Gstaad of Chamonix. En het weer, met een lekker zonnetje was ook al beter dan voorspeld. Maar de klimmetjes waren venijnig, zeker op een fiets waarop je tijdens de training in Nederland door geen enkele echte coureur meer gegroet werd. En dan moet de bagage er morgen nog bijkomen! Je ziet de loerende blikken speurend naar wat de ander morgen allemaal aan zijn fiets gaat hangen.
Voor de positie in het peloton zal het helaas weinig uitmaken. De stelling dat kilo’s bergop tegen je werken werd door Henk herhaaldelijk ontkracht. En hoe beroerd en hobbelig de wegen ook waren die we namen, de schouder van Herman gaf geen krimp. Kortom, nauwelijks op weg en we kennen onze plek. Dat geldt trouwens niet alleen voor de plek in het peloton, maar tevens wat de verwachte inbreng betreft. Even helemaal vereerd ben je, zeker als nieuwkomer in dit selecte gezelschap, als je de verantwoordelijkheid wordt toevertrouwd naar een passende uitspanning voor een kleine versnapering uit te kijken. Nog geen 2 minuten later blijk je in je eentje te fietsen, op weg naar wat jij dacht dat passend was. Nee, de heren later zich liever door een norse receptionist een hotel uitzetten om vervolgens langs de weg te vallen voor een cola en een broodje knakworst. Overigens geen verkeerde locatie.
En zo vorderde de dag. Mooie wegen, pardon ik bedoel routes, en mooie uitzichten over de meren waar menig welgestelde Argentijn, getuige de vele villa’s, ook van wil genieten. Hoewel de knakworst goed had gesmaakt hebben we in goed overleg ’s middags bij een lokale pizzeria ook nog maar even halt gehouden. Zelf gebrouwen bier en de lokale ‘banana’s’, een soort dichtgeklapte minipizza met vlees erin, deden ons goed smaken. Bij de pizza’s die we daarna nog hadden besteld bleek, in ons enthousiasme over wat we vandaag allemaal hadden gepresteerd, ons oog groter dan onze maag. Ze waren overigens heerlijk, maar of de restanten die nu in de hoek van de kamer liggen dat morgen nog zullen zijn hoort u van uw volgende reporter.
De feiten: 66 km gereden, 970 meter geklommen
Ruurd
en voor de filmliefhebbers:
http://youtu.be/5gFveAMOOSc
De eerste indruk hier: warm en bewolkt weer, met af en toe een spatje regen. Geen cultuurschok, want Bariloche oogt Europees met een Oostenrijks sausje er overheen! Het is een soort Valkenburg, een toeristisch centrum in een mooie omgeving. Maar we zijn in Zuid Amerika! Iets waar je zo lang naar uitgekeken hebt, is nu werkelijkheid.
Joost
Dagverslag 2 februari 2014
Het schuim is eraf, de plaats in het peloton bekend en de pikorde bepaald
Vandaag stond de eerste training op het programma. Maar voordat we op weg waren duurde even.
Na een goede nachtrust samen aan het ontbijt. En meteen al diepgaande gesprekken dat er toch ook hotels zijn die een gammele badkamer etc. proberen te compenseren met een prima ontbijt. Maar de uitbater doet zijn best. Hij had het dan ook niet verdiend dat hij in een zware discussie verzeild raakte – via het vertaalprogramma van de I-pad - waar hij de sleutel van het hek waarachter onze fietsen stonden had gelaten. Te meer daar uiteindelijk bleek dat een van ons de sleutel in bewaring had genomen. En letterlijk zo goed had bewaard dat hij het zelf even vergeten was. Nee, anders dan wellicht andere reporters, ik noem geen namen.
We konden op weg. Hoewel, er moest nog wat gesleuteld worden. Sta je dan met je nieuwe fiets, onder de indruk van alle instructies dat het materiaal wel in orde moet zijn, verschil moet er zijn. Nee, ik noem geen namen. Nou één dan: Henk. Want als er gesleuteld moet worden is Henk een onmisbare steun. Maar hou je fiets bij hem uit de buurt, want ook al staat ie nog te glimmen van nieuwigheid, Henk ziet dat er wat versleuteld moet worden.
Uiteindelijk op pad konden we genieten van de mooie omgeving, te vergelijken met het Zwitserland van Argentinië. Dat wordt door de bevolking dan ook benadrukt met hotelnamen als Hosteria Gstaad of Chamonix. En het weer, met een lekker zonnetje was ook al beter dan voorspeld. Maar de klimmetjes waren venijnig, zeker op een fiets waarop je tijdens de training in Nederland door geen enkele echte coureur meer gegroet werd. En dan moet de bagage er morgen nog bijkomen! Je ziet de loerende blikken speurend naar wat de ander morgen allemaal aan zijn fiets gaat hangen.
Voor de positie in het peloton zal het helaas weinig uitmaken. De stelling dat kilo’s bergop tegen je werken werd door Henk herhaaldelijk ontkracht. En hoe beroerd en hobbelig de wegen ook waren die we namen, de schouder van Herman gaf geen krimp. Kortom, nauwelijks op weg en we kennen onze plek. Dat geldt trouwens niet alleen voor de plek in het peloton, maar tevens wat de verwachte inbreng betreft. Even helemaal vereerd ben je, zeker als nieuwkomer in dit selecte gezelschap, als je de verantwoordelijkheid wordt toevertrouwd naar een passende uitspanning voor een kleine versnapering uit te kijken. Nog geen 2 minuten later blijk je in je eentje te fietsen, op weg naar wat jij dacht dat passend was. Nee, de heren later zich liever door een norse receptionist een hotel uitzetten om vervolgens langs de weg te vallen voor een cola en een broodje knakworst. Overigens geen verkeerde locatie.
En zo vorderde de dag. Mooie wegen, pardon ik bedoel routes, en mooie uitzichten over de meren waar menig welgestelde Argentijn, getuige de vele villa’s, ook van wil genieten. Hoewel de knakworst goed had gesmaakt hebben we in goed overleg ’s middags bij een lokale pizzeria ook nog maar even halt gehouden. Zelf gebrouwen bier en de lokale ‘banana’s’, een soort dichtgeklapte minipizza met vlees erin, deden ons goed smaken. Bij de pizza’s die we daarna nog hadden besteld bleek, in ons enthousiasme over wat we vandaag allemaal hadden gepresteerd, ons oog groter dan onze maag. Ze waren overigens heerlijk, maar of de restanten die nu in de hoek van de kamer liggen dat morgen nog zullen zijn hoort u van uw volgende reporter.
De feiten: 66 km gereden, 970 meter geklommen
Ruurd
en voor de filmliefhebbers:
http://youtu.be/5gFveAMOOSc
-
03 Februari 2014 - 08:36
Jan Swen:
Nou van tegenslagen kan niet worden gesproken, wat rimpeltjes wellicht, maar volgens mij loopt het op rolletjes.
Volhouden zo, ook met de verslagen. Vooral veel filmpjes graag, das super om te zien!
Jan -
03 Februari 2014 - 09:12
Sjieuwke:
Jullie hebben het nog druk gehad gisteravond. Twee humoristische verslagen, een filmpje en foto's. Geweldig! Hoop dat het zo door gaat dan is het genieten tijdens het ontbijt.
Fijne dag. Groet uit een zonnig en koud Exloo -
03 Februari 2014 - 20:41
Arnold Ozinga:
Geen slecht begin van deze tocht, afgezien van wat kleine tegenslagen. It koe minder dus. Vooral goed om te lezen, Herman, dat je schouder geen problemen oplevert. Houden zo !
We kijken uit naar jullie volgende verslag met het bijbehorende beeldmateriaal natuurlijk.
Groeten van ons beiden hier uit FRL. -
03 Februari 2014 - 21:44
Agnes:
Niet alleen jullie hebben tegenslagen. Als de man van huis is, dansen de muizen op zolder. En als ze dan gevangen worden in een muisvriendelijke val, maken ze zo'n kabaal, dat ze de vrouw uit de slaap houden. En moet de vrouw ze in de ochtend, voor haar werk, in het donker, ver weg, weer loslaten en mist ze haar man al in de 2e dag!!!
Fijn trouwens om de verslagen te lezen en zo met jullie mee te genieten. Ook de foto's helpen hier aan mee. Ik blijf jullie volgen! Groet, Agnes
-
03 Februari 2014 - 22:11
Lisette :
Een goed begin... De reis is begonnen! -
03 Februari 2014 - 22:30
Frank Elshof:
Herman en Henk, hoorde vanavond van Geert Jan, die helaas niet meekan, dat jullie onderweg zijn in Argentinië. Geweldig! Zal jullie met belangstelling volgen.
Groet,
Frank -
04 Februari 2014 - 09:53
Ans Schuh:
De kop is er af. Succes! -
04 Februari 2014 - 15:26
Elly:
Fijn dat het hoed gaatmetde schouder vanHerman. Het ziet er daar al mooi uit met goed weer. Wij genietenweer van Zwitderland. Elly en Bote -
04 Februari 2014 - 18:11
Docus Van Der Zande:
bericht gekregen van Frank ,geweldig deze tocht ben wel een beetje jaloers.maar ik verheug mij op de volgende verslagen, een geweldig fijne reis toegewenst.
docus. -
04 Februari 2014 - 19:25
Bob En Tria:
Dag beste byciclonen,
De kop is eraf , de eerste test is goed verlopen gelukkig. Fijn dat bij iedereen alle lichaamsdelen zijn blijven functioneren zoals is bedoeld, ook de smaakpapillen. We zijn benieuwd naar de eerste echte etappe en naar een filmpje daarvan.
Dan leven wij graag een beetje mee.
Hartelijke groet,
Tria en Bob -
04 Februari 2014 - 20:23
Jacques En Leny:
Prachtig om jullie verslagen te lezen, we genieten ervan.
Herman, fijn dat je schouder het goed volhoudt.
Geniet van de mooie reis.
Groeten Jacques en Leny -
05 Februari 2014 - 12:46
Henk Stelt, Van Der :
De kopmisver af. Mooi daar. Veel plezier en doe beetje voorzichtig -
05 Februari 2014 - 20:55
Peter En Ria:
geen ideale start, maar jullie zijn er en kunnen fietsen; mooie verslaglegging al, en leuke foto's, en fijn dat het goed gaat met Herman's schouder.
veel plezier en lekker genieten gewenst,
hartelijke groet, Ria en Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
