We gaan de hoogte in

Dag 11, dinsdag 3 oktober, 120 km en 1713 hm
Binchuan-Qina-Yongsheng

De conditie van de mannen lijkt nu weer optimaal, dus we gaan het erop wagen: Vandaag twee etappes. We zijn rond het middaguur al bij Qina, dus doorrijden is goed te doen, al zal de tweede helft veel zwaarder worden. We komen nu voor het eerst de rivier de Yangtze tegen. Deze zal de komende dagen een belangrijke rol gaan spelen. Ieder van ons heeft wel een of meer afleveringen gezien van de VPRO-documentaire ‘Langs oevers van de Yangtze’ en nu sta je zelf aan deze oever. De Yangtze is de langste rivier van China, 6300 km. Alleen de Amazone en de Nijl zijn langer. De Yangtze heeft de delta gevormd, waarin nu Shanghai ligt. In de Yantze ligt ook de Drieklovendam, een reusachtige en omstreden stuwdam.
Een forse klim loopt over een berg langs het Changmeer. Ruurd en Henk voelen zich nog niet fit genoeg voor deze klim en willen een makkelijker beklimming doen. Volgens onze AWOL-aanwijzingen moet dat lukken, maar zij komen helemaal niet op de berg en blijven lager fietsen langs het meer. Dat levert een zodanige omweg op dat zij niet Yongsheng bereiken, maar een stadje dat dichtbij de route van de volgende dag ligt. Herman en Joost klimmen enthousiast de berg op: warm, heerlijk rustig, je hoort de krekels ipv de auto’s! Het wordt een zwaar parcours. Vaak is de weg weg of het asfalt kapot. Maar dat mag de pret niet drukken. Later zien wij ook nog een narrow escape bij een kudde overstekende geiten. Een auto kwam met gillende remmem nog net op tijd tot stilstand. Ruurd en Henk werden nog verrast door een enorme hoosbui en ook wij hielden het niet droog. Nog nooit vertoond: wij logeren in twee verschillende hotels! We zijn inmiddels op een hoogte van 2180 meter.

Dag 12 , woensdag 4 oktober, 102 km en 2102 hm
Yongsheng-Lijiang

Dit wordt een dag van uitersten. We zien elkaar terug op de route, maar Henk heeft behoefte aan ‘Tom Dumoulin-stops’ en dat bevordert zijn conditie niet. Hij regelt een lift met een grote vrachtwagen en laat zich terecht op deze manier de berg oprijden. De andere drie doen er wat langer over. We klimmen tot bijna 2800 meter. In Europa zou je dan allang boven de boomgrens zijn, maar hier ligt die kennelijk hoger. Wel zien we geleidelijk meer naaldbomen en wat minder loofbomen. Ons gebied ligt op dezelfde breedtegraad als Noord Afrika. Dat merk je ook aan de korte schemering ‘s avonds.
We fietsen door en in de regen bereiken we Lijiang. Daar treffen we onze verkleumde en zieke Henk aan. En het begint daar ook nog eens te hozen, zodat we alle vier onze toevlucht zoeken onder een groot afdak, wel droog, maar verre van warm. Toch maar verder fietsen naar het centrum. We kiezen snel voor een groot gewoon hotel en niet voor een knus traditioneel hotel in de het oude centrum. Want snel een warm bad en bed is nu geboden. En dat lukt. Henk slaapt de klok rond en dat blijkt de volgende ochtend effect te hebben.
De anderen gaan de stad in om een hapje te eten. Het is niet moeilijk een keuze te maken. We zitten aan een grote tafel en er is daarom genoeg plek voor een ander gezelschap. Dat bleek een een oma, twee dochters, kleinkind en twee doofstomme volwassenen. Dat merkten we aan de gebarentaal. Je vraagt je af of Chinese gebarentaal een
andere is dan de Nederlandse. Grappig dat je dan toch gauw contact maakt. Ondanks bezwaren van smartphonegebruik kun je zo wel enige summiere informatie uitwisselen: smartphones verbroederen! Het jongetje zat constant op zijn smartphone iets te doen. Zijn moeder en oma stopten het eten in zijn mond. Hij werd als een baby gevoerd, een walgelijk gezicht..
Kortom: hoog, warm, nat en koud was deze dag!

Check out “Yongsheng naar Lijiang” on Relive!
https://www.relive.cc/view/1214573618

Dag 13, donderdag 5 oktober
Rustdag Lijiang en rondrit 45 km en 370 hm

Eerst uitslapen. Ontbijt met een soort bami en een ei. En limonade daarbij. Niet westers dus. Een oosters ontbijt wil maar niet wennen. Maar we zijn wel in een toeristisch stadje, dus veel kans op een koffie-cafeetje! We lopen het stadje in. Lijiang is een oud knus stadje met daar om heen een grote moderne Chinese stad. Het oude centrum wordt gekoesterd zowel door de overheid, als door de toeristen. Gezellige schone straatjes, alleen maar winkeltjes en restaurantjes. Houten huizen met een verdieping. Daar tussen in hele fraaie hotels met een gezellige binnenplaats. Eigenlijk leuker dan Dali, al zijn de winkels min of meer hetzelfde. We vinden inderdaad een koffie-cafeetje. We slenteren wat, want dat is wat je doet. Riviertje, bruggetje, pleintje, winkeltje etc. Omdat het nu vakantie is hier te druk en te vol. Het zijn alleen maar Chinese toeristen. We zagen geen westerlingen. Het kan zijn dat de buitenlandse reisorganisaties deze drukke vakantieweek mijden. We belanden in een Naxi-cultuurcentrum of zoiets. De Naxi is het volk dat hier oorspronkelijk en nog steeds woont. Er zijn voorbereidingen voor een optreden van volksdansers. We besluiten te blijven en genieten daarvan. Opvallend is dat volksdansen, waar ook ter wereld, op elkaar lijken. Niet te ingewikkelde danspasjes, niet te moeilijke zich herhalende muziek en kleurrijke klederdracht.
Na de lunch nog even een fietstochtje (Ook Tour de France-renners fietsen op een rustdag.) In de verte de Jade Dragon Snow Mountain (5500 m hoog). Meestal gehuld in een wolk, maar nu redelijk zichtbaar. Langs een tempel, die dicht was en door Naxi-dorpjes. Een fraaie tocht.
Gelukkig knapt Henk verder goed op en gaat ook mee eten ‘s avonds. Hotpot, en dat smaakte ons allemaal goed.