Verder naar Dali en pech!?
Door: Ruurd
01 Oktober 2017 | China, Jinshan
Dag 5, woensdag 26 september
Jinshan - Longchuan, 116 km en 864 hm
Na een goed ontbijt klommen om 8.15 uur, pardon wat zegt u?, jawel om 8.15 uur uw 4 coureurs weer op de fiets. Om eerlijk te zijn was het lawaai van de toeterende trein die door de achtertuintjes van de bewoners de stad komt binnen boemelen daar mede debet aan. Leuk als je als toerist zo een stad binnen komt rijden, maar minder als je huis of hotel in de buurt van de spoorlijn staat. Daarnaast beloofde het ook een stevige etappe worden.
De route leidde ons snel de stad uit en voerde ons tussen de heuvels door langs de oevers van de . . . tja van welke rivier eigenlijk. Maar wel verschrikkelijk mooi. Het was nog even genieten op weg naar de berg waar het moest gebeuren. Niet al te steil, maar dan duurt het ook langer voor je boven bent. Nu houdt ik me vast aan het gegeven dat ik bij de voorbereiding las dat de hellingen niet te steil kunnen zijn, want anders komen de Chinese vrachtwagens er niet overheen. Maar allemachtig, wat gingen die joekels me makkelijk voorbij. Daarbij wordt in zo’n eerste serieuze klim altijd de pikorde voor de rest van de vakantie bepaald. Is dat dan belangrijk, zult u zeggen. Ja en nee. Voor de renners is het van groot belang dat je weet waar je staat, of mooier nog, als je de anderen duidelijk kan maken waar zij staan. Maar voor u, u heeft gelijk. Dus nee, we noemen geen namen.
Verder voerde de route ons via de inmiddels rustiger geworden provinciale weg door een glooiend gebied naar Longchuan. Bij die provinciale weg past overigens nog wel een kanttekening. Het ene moment is het nog de zeer comfortabel te fietsen oude 2 tot 4-baans weg, het andere moment is het een zeer moderne brede en rustige 6-baans weg. Allemaal prima zult u zeggen, behalve als je pech hebt er net tussenin te zitten. Dat wil zeggen dat ze het oude asfalt vast hebben weggehaald en je over een stoffige onverhard pad je weg moet zien te vinden. En, dat hebben we inmiddels wel door, de Chinezen pakken de zaken groots aan, dus dat duurt dan ook een pokkeneind. Maar dan betaalt de training in Argentinië drie jaar terug zich dubbel en dwars uit.
Keurig bereiken we onze bestemming en vinden we een hotel waar ze na wat overleg die vier zonderlinge blanke mannen bereid zijn een kamer aan te bieden. Sterker nog, de fietsen mogen mee de kamer op! Gelukkiger kan je een coureur niet maken.
Een indruk:
https://www.relive.cc/view/1203892678
Dag 6, donderdag 27 september
Longchuan - Xiangcheng, 111 km en 1324 hm
Wederom een dag met een forse klim, maar nu veel steiler en hoger, dus het belooft wat te worden. Om 7.45 uur zitten we op de fiets; het moet niet gekker worden. Dat lag er overigens ook aan dat het hotel geen ontbijt serveerde. De zaal waar de vorige avond nog een trouwerij plaatsvond was blijkbaar nog niet gereed en het broodje en pakje melk (of zoiets) op onze kamer diende als ontbijt. Maar voor zoiets schrikken we niet meer terug en dus vol goede moed op weg naar een lokaal tentje voor een noodlesoep. Die vonden we bij een moslim-chinees die wat de horeca betreft hier overigens tot een meerderheid leek te behoren. De soep smaakte er niet minder om.
De route voert ons door een mooi landelijk gebied. Hieronder valt ook een stad waar ze de hoofdweg nog steeds niet geasfalteerd hebben en je je dus slalommend tussen de modderpoelen door een weg baant. Buiten de stad bestaat het beeld vooral uit rijstvelden, waar de geoogste rijst in korenschoven (ooit van rijsteschoven gehoord?) staat te drogen. Uitkijkend naar een tentje waar we misschien wat kunnen eten belanden we bij een paar mannen die ons een kop thee aanbieden en vervolgens een sigaret die door de Chinese variant waterpijp gerookt kan worden. Een Chinees die van Kunming naar Lhasa fiets voegt zich bij ons. Maar de sigaret slaan we maar af, zoals we ook maar besluiten het voor de lunch wat verderop te zoeken. Dat is een goede beslissing, want even verderop aan een meertje vinden we een mooi klein tentje waar een prima lunch op maat wordt gekookt. Even verderop zien we een geit met rode nek aan zijn horens hangen en we weten waar het vlees vermoedelijk vandaan kwam.
Onverstoorbaar vervolgen we onze weg, hoewel onverstoorbaar? Het noodlot slaat toe. Van de fiets van H. (Nee, we noemen geen namen) begint het freewheel te sputteren. Voor de leken onder u: de fiets gedraagt zich dan als een doortrapper en hou je de trappers stil dan moeten de oordoppen in. De enige remedie is continu druk op de pedalen houden, heuvel op en heuvel af. Dat is echter niet alleen een kwelling voor H. maar het betekent tevens een geseling van het peloton. Dus in ieders belang de zaak zo snel mogelijk te repareren. We besluiten de etappe wat te verlengen naar Xiangcheng, een wat grotere plaats waar ongetwijfeld een zaakje met het juiste gereedschap is waar we de zaak kunnen repareren. Want H. zou H. niet zijn als ie niet een reserve onderdeel bij zich heeft. En de kunst van het verwisselen van een freewheel beheerst H. Alles loopt dan ook volgens plan totdat blijkt dat bij de laatste preparatie van zijn fiets de mecanicien er een nog steviger wiel op heeft gezet, met . . . . een net wat ander maatje freewheel. Het voordeel van de grote stad is wel dat het hotel onze donkerrode boekjes als paspoorten herkent en dat er goed gegeten kan worden. Maar slapen is vast niet overal even goed gelukt.
https://www.relive.cc/view/1203892678
Dag 7, vrijdag 28 september
Xiangcheng - Dali, 83 km en 865 hm
We hebben een goed ontbijt al hebben we niet helemaal door wat we eten. De hoofdschotel noodlesoup herkennen we maar dat lukt minder met de gerechten er omheen, al smaken ze niet slecht. Doordat we de dag ervoor wat langer doorgereden zijn, waarbij het freewheel op het eind weer even meewerkte, nu een wat kortere etappe met overigens wel weer een forse maar toch vriendelijke klim.
De stad uit belanden we al snel in de grafzerkenstraat. Blijkbaar in de buurt van een natuurstenenmijn met aan beide kanten van de weg rijen bedrijfjes die druk bezig zijn grafzerken te slijpen. En wij daar tussendoor grafzerkenstof happend onze weg trachtend te vinden. Het stof blijkt niet ideaal voor het freewheel want even verder begint het weer te haperen. Op de parkeerplaats van een lokale kloostergemeenschap komt de gereedschapset en de oliespuit weer te voorschijn, maar het kreng is hardnekkig. We besluiten maar door te gaan, al is het maar omdat bergop druk houden op de pedalen toch het beste werkt. En we zijn op tijd in Dali om daar naar een meer definitieve oplossing te zoeken. Bergop blijft het overigens genieten van de mooie omgeving en uitzichten, hier en daar opgefleurd door een zeer plaatselijke bewoner.
Bergaf is geen straf, zelfs niet voor H., wiens freewheel door de overdosis olie minder nukken begint te vertonen. We eten in een klein stadje bij een oud dametje die na wat stof- en veegwerk ons weet te overtuigen het toch maar aan te durven en na een goede lunch en wat cola van de buren leggen we het laatste stukje naar Dali af.
Dali, het Volendam van China, waar we een dag zullen blijven om rond te kijken en alle tijd hebben om een nieuw freewheel op de kop te tikken.
‘s Avonds dompelen we ons onder in de ‘oude stad’ waar het wemelt van de toeristische winkeltjes, dwz dat de koopwaar ipv goedkope schoenen en kleding is vervangen door sieraden en natuurstenen. Maar er is ook een keur aan eettentjes en barretjes, dus dat komt wel goed. Daarbij hebben we een vriendelijke hotelbaas die ons graag helpt en uiteraard iemand kent die het probleem van het freewheel even komt oplossen. Even rust!
Dag 9, zaterdag 30 september
Rustdag in Dali
Uitslapen! Behalve voor, nou vooruit, we noemen namen, Henk dus, omdat de tovenaar die de hotelbaas geregeld heeft tussen 8 en 9 langs zal komen om de zaak te repareren. Om half negen nuttigen we het ontbijt, de specialiteit van de hotelbaas: brood met een gebakken ei.
We hebben alle tijd want de sleutelaar laat nog een tijdje op zich wachten. Uiteindelijk tegen tienen vertelt de hotelbaas dat de sleutelaar op de zaak is gearriveerd en Henk en Ruurd volgen hem naar de bewuste zaak, een winkeltje met wat scooters en drie kinderfietsen. Beleefdheidshalve laten we de heren een paar minuten naar de fiets kijken en besluiten vervolgens maar ons eigen plan te trekken. We hebben immers huiswerk gedaan. Via internet, overigens niet eenvoudig in China, hebben we een dealer van Giant fietsen gevonden en daar zitten freewheels op zoals we nodig hebben. Met de kaart op de computers gaan we op pad. Fluitje van een cent, behalve . . . in China. Na lang zoeken vinden we het juiste adres, waar echter een theezaak in is gevestigd. Die sturen ons terug naar een andere fietsenzaak die ons weer aan de thee willen hebben. En dat allemaal via de vertaalapp van de I-phone. Uiteindelijk herinnert iemand dat de zaak verhuisd is en geeft ons een nieuw adres. U begrijpt het al: met goede moed gaan we opnieuw op pad om op dat adres evenmin een fietsenzaak te vinden. Als Henk suggereert dat je bij ieder adres maar een ruime cirkel moet nemen om wellicht je doel te vinden vinden we eindelijk de gezochte zaak. Zo lang als de zoektocht duurde, zo snel kwam echter het antwoord van de dienstdoende winkelier: kansloos! Nog even geprobeerd of hij een freewheel zo kunnen laten opsturen maar het enige gebaar dat hij kende was een overtuigend nee.
Gefrustreerd gingen we maar weer terug naar het hotel, maar tegelijkertijd weer enigszins bemoedigd door het feit dat het freewheel zich de hele zoektocht gedragen heeft. Blijkbaar heeft de olie zijn werk gedaan. En met al het gezoek kom je in straten en zie je tafereeltjes die je als recht op de tempels afhollend toerist wellicht niet ziet.
Jinshan - Longchuan, 116 km en 864 hm
Na een goed ontbijt klommen om 8.15 uur, pardon wat zegt u?, jawel om 8.15 uur uw 4 coureurs weer op de fiets. Om eerlijk te zijn was het lawaai van de toeterende trein die door de achtertuintjes van de bewoners de stad komt binnen boemelen daar mede debet aan. Leuk als je als toerist zo een stad binnen komt rijden, maar minder als je huis of hotel in de buurt van de spoorlijn staat. Daarnaast beloofde het ook een stevige etappe worden.
De route leidde ons snel de stad uit en voerde ons tussen de heuvels door langs de oevers van de . . . tja van welke rivier eigenlijk. Maar wel verschrikkelijk mooi. Het was nog even genieten op weg naar de berg waar het moest gebeuren. Niet al te steil, maar dan duurt het ook langer voor je boven bent. Nu houdt ik me vast aan het gegeven dat ik bij de voorbereiding las dat de hellingen niet te steil kunnen zijn, want anders komen de Chinese vrachtwagens er niet overheen. Maar allemachtig, wat gingen die joekels me makkelijk voorbij. Daarbij wordt in zo’n eerste serieuze klim altijd de pikorde voor de rest van de vakantie bepaald. Is dat dan belangrijk, zult u zeggen. Ja en nee. Voor de renners is het van groot belang dat je weet waar je staat, of mooier nog, als je de anderen duidelijk kan maken waar zij staan. Maar voor u, u heeft gelijk. Dus nee, we noemen geen namen.
Verder voerde de route ons via de inmiddels rustiger geworden provinciale weg door een glooiend gebied naar Longchuan. Bij die provinciale weg past overigens nog wel een kanttekening. Het ene moment is het nog de zeer comfortabel te fietsen oude 2 tot 4-baans weg, het andere moment is het een zeer moderne brede en rustige 6-baans weg. Allemaal prima zult u zeggen, behalve als je pech hebt er net tussenin te zitten. Dat wil zeggen dat ze het oude asfalt vast hebben weggehaald en je over een stoffige onverhard pad je weg moet zien te vinden. En, dat hebben we inmiddels wel door, de Chinezen pakken de zaken groots aan, dus dat duurt dan ook een pokkeneind. Maar dan betaalt de training in Argentinië drie jaar terug zich dubbel en dwars uit.
Keurig bereiken we onze bestemming en vinden we een hotel waar ze na wat overleg die vier zonderlinge blanke mannen bereid zijn een kamer aan te bieden. Sterker nog, de fietsen mogen mee de kamer op! Gelukkiger kan je een coureur niet maken.
Een indruk:
https://www.relive.cc/view/1203892678
Dag 6, donderdag 27 september
Longchuan - Xiangcheng, 111 km en 1324 hm
Wederom een dag met een forse klim, maar nu veel steiler en hoger, dus het belooft wat te worden. Om 7.45 uur zitten we op de fiets; het moet niet gekker worden. Dat lag er overigens ook aan dat het hotel geen ontbijt serveerde. De zaal waar de vorige avond nog een trouwerij plaatsvond was blijkbaar nog niet gereed en het broodje en pakje melk (of zoiets) op onze kamer diende als ontbijt. Maar voor zoiets schrikken we niet meer terug en dus vol goede moed op weg naar een lokaal tentje voor een noodlesoep. Die vonden we bij een moslim-chinees die wat de horeca betreft hier overigens tot een meerderheid leek te behoren. De soep smaakte er niet minder om.
De route voert ons door een mooi landelijk gebied. Hieronder valt ook een stad waar ze de hoofdweg nog steeds niet geasfalteerd hebben en je je dus slalommend tussen de modderpoelen door een weg baant. Buiten de stad bestaat het beeld vooral uit rijstvelden, waar de geoogste rijst in korenschoven (ooit van rijsteschoven gehoord?) staat te drogen. Uitkijkend naar een tentje waar we misschien wat kunnen eten belanden we bij een paar mannen die ons een kop thee aanbieden en vervolgens een sigaret die door de Chinese variant waterpijp gerookt kan worden. Een Chinees die van Kunming naar Lhasa fiets voegt zich bij ons. Maar de sigaret slaan we maar af, zoals we ook maar besluiten het voor de lunch wat verderop te zoeken. Dat is een goede beslissing, want even verderop aan een meertje vinden we een mooi klein tentje waar een prima lunch op maat wordt gekookt. Even verderop zien we een geit met rode nek aan zijn horens hangen en we weten waar het vlees vermoedelijk vandaan kwam.
Onverstoorbaar vervolgen we onze weg, hoewel onverstoorbaar? Het noodlot slaat toe. Van de fiets van H. (Nee, we noemen geen namen) begint het freewheel te sputteren. Voor de leken onder u: de fiets gedraagt zich dan als een doortrapper en hou je de trappers stil dan moeten de oordoppen in. De enige remedie is continu druk op de pedalen houden, heuvel op en heuvel af. Dat is echter niet alleen een kwelling voor H. maar het betekent tevens een geseling van het peloton. Dus in ieders belang de zaak zo snel mogelijk te repareren. We besluiten de etappe wat te verlengen naar Xiangcheng, een wat grotere plaats waar ongetwijfeld een zaakje met het juiste gereedschap is waar we de zaak kunnen repareren. Want H. zou H. niet zijn als ie niet een reserve onderdeel bij zich heeft. En de kunst van het verwisselen van een freewheel beheerst H. Alles loopt dan ook volgens plan totdat blijkt dat bij de laatste preparatie van zijn fiets de mecanicien er een nog steviger wiel op heeft gezet, met . . . . een net wat ander maatje freewheel. Het voordeel van de grote stad is wel dat het hotel onze donkerrode boekjes als paspoorten herkent en dat er goed gegeten kan worden. Maar slapen is vast niet overal even goed gelukt.
https://www.relive.cc/view/1203892678
Dag 7, vrijdag 28 september
Xiangcheng - Dali, 83 km en 865 hm
We hebben een goed ontbijt al hebben we niet helemaal door wat we eten. De hoofdschotel noodlesoup herkennen we maar dat lukt minder met de gerechten er omheen, al smaken ze niet slecht. Doordat we de dag ervoor wat langer doorgereden zijn, waarbij het freewheel op het eind weer even meewerkte, nu een wat kortere etappe met overigens wel weer een forse maar toch vriendelijke klim.
De stad uit belanden we al snel in de grafzerkenstraat. Blijkbaar in de buurt van een natuurstenenmijn met aan beide kanten van de weg rijen bedrijfjes die druk bezig zijn grafzerken te slijpen. En wij daar tussendoor grafzerkenstof happend onze weg trachtend te vinden. Het stof blijkt niet ideaal voor het freewheel want even verder begint het weer te haperen. Op de parkeerplaats van een lokale kloostergemeenschap komt de gereedschapset en de oliespuit weer te voorschijn, maar het kreng is hardnekkig. We besluiten maar door te gaan, al is het maar omdat bergop druk houden op de pedalen toch het beste werkt. En we zijn op tijd in Dali om daar naar een meer definitieve oplossing te zoeken. Bergop blijft het overigens genieten van de mooie omgeving en uitzichten, hier en daar opgefleurd door een zeer plaatselijke bewoner.
Bergaf is geen straf, zelfs niet voor H., wiens freewheel door de overdosis olie minder nukken begint te vertonen. We eten in een klein stadje bij een oud dametje die na wat stof- en veegwerk ons weet te overtuigen het toch maar aan te durven en na een goede lunch en wat cola van de buren leggen we het laatste stukje naar Dali af.
Dali, het Volendam van China, waar we een dag zullen blijven om rond te kijken en alle tijd hebben om een nieuw freewheel op de kop te tikken.
‘s Avonds dompelen we ons onder in de ‘oude stad’ waar het wemelt van de toeristische winkeltjes, dwz dat de koopwaar ipv goedkope schoenen en kleding is vervangen door sieraden en natuurstenen. Maar er is ook een keur aan eettentjes en barretjes, dus dat komt wel goed. Daarbij hebben we een vriendelijke hotelbaas die ons graag helpt en uiteraard iemand kent die het probleem van het freewheel even komt oplossen. Even rust!
Dag 9, zaterdag 30 september
Rustdag in Dali
Uitslapen! Behalve voor, nou vooruit, we noemen namen, Henk dus, omdat de tovenaar die de hotelbaas geregeld heeft tussen 8 en 9 langs zal komen om de zaak te repareren. Om half negen nuttigen we het ontbijt, de specialiteit van de hotelbaas: brood met een gebakken ei.
We hebben alle tijd want de sleutelaar laat nog een tijdje op zich wachten. Uiteindelijk tegen tienen vertelt de hotelbaas dat de sleutelaar op de zaak is gearriveerd en Henk en Ruurd volgen hem naar de bewuste zaak, een winkeltje met wat scooters en drie kinderfietsen. Beleefdheidshalve laten we de heren een paar minuten naar de fiets kijken en besluiten vervolgens maar ons eigen plan te trekken. We hebben immers huiswerk gedaan. Via internet, overigens niet eenvoudig in China, hebben we een dealer van Giant fietsen gevonden en daar zitten freewheels op zoals we nodig hebben. Met de kaart op de computers gaan we op pad. Fluitje van een cent, behalve . . . in China. Na lang zoeken vinden we het juiste adres, waar echter een theezaak in is gevestigd. Die sturen ons terug naar een andere fietsenzaak die ons weer aan de thee willen hebben. En dat allemaal via de vertaalapp van de I-phone. Uiteindelijk herinnert iemand dat de zaak verhuisd is en geeft ons een nieuw adres. U begrijpt het al: met goede moed gaan we opnieuw op pad om op dat adres evenmin een fietsenzaak te vinden. Als Henk suggereert dat je bij ieder adres maar een ruime cirkel moet nemen om wellicht je doel te vinden vinden we eindelijk de gezochte zaak. Zo lang als de zoektocht duurde, zo snel kwam echter het antwoord van de dienstdoende winkelier: kansloos! Nog even geprobeerd of hij een freewheel zo kunnen laten opsturen maar het enige gebaar dat hij kende was een overtuigend nee.
Gefrustreerd gingen we maar weer terug naar het hotel, maar tegelijkertijd weer enigszins bemoedigd door het feit dat het freewheel zich de hele zoektocht gedragen heeft. Blijkbaar heeft de olie zijn werk gedaan. En met al het gezoek kom je in straten en zie je tafereeltjes die je als recht op de tempels afhollend toerist wellicht niet ziet.
-
01 Oktober 2017 - 17:56
Maria Arends :
Goed zo mannen
Dit lijkt wel een verslag van Arendsoog of Winnetou!!
Volhouden!
Maria -
01 Oktober 2017 - 19:53
Francis:
Pech weer Henk! en dat ondanks jou gevorderde materiaalkennis!
Gratis advies 'from down under Holland' :
- heb je al gedacht aan -tijdelijke- demontage van je freewheel+tandkrans en een nacht in een oliebadje?!
- ieder freewheel moét uit elkaar kunnen (om de kogeltjes te kunnen monteren), maar dus ook om het
binnenwerk schoon te kunnen maken (of (vierkante)kogeltjes te vervangen).
Als een van beide ingrepen lukt is vervanging van het -schijnbaar onvindbare- spare part niet nodig!
digitaalmecanicien Francis. -
01 Oktober 2017 - 23:06
Tjitske De Heij:
Herman e.o. heren, wat weer een prachtige verhalen en mooie foto's! En nog weken voor de boeg voor jullie door dit bijzondere land, genieten maar weer voor ons allemaal.
Een plezierige reis verder gewenst, met de adviezen voor het freewheel moet het nu wel goed komen lijkt me!
groet en succes, Tjitske -
01 Oktober 2017 - 23:06
Tjitske De Heij:
Herman e.o. heren, wat weer een prachtige verhalen en mooie foto's! En nog weken voor de boeg voor jullie door dit bijzondere land, genieten maar weer voor ons allemaal.
Een plezierige reis verder gewenst, met de adviezen voor het freewheel moet het nu wel goed komen lijkt me!
groet en succes, Tjitske -
02 Oktober 2017 - 07:20
Carina:
Wat een geweldig verslag, erg leuk om te lezen! Heel veel succes en plezier nog!! -
02 Oktober 2017 - 10:10
Rien Van Haperen:
Beste Ruurd en fietsmaten,
Indrukwekkend met wat voor ontberingen jullie in het Chinese land voor de kiezen krijgen en daarbij nog moeten fietsen ook. Ruurd weet al sinds onze 'speedmars' door Chinatown daags vóór de NYC Marathon van 2001 dat dit land niet mijn ding is. Het lezen van jullie ervaringen voelt als een bevestiging. Niettemin 'chapeau' voor jullie prestaties en houd de goeie moed er nog even in. Respect hiervoor. Mijn fietstocht met Marianne van Oeteldonk naar Santiago de Compostella volgend voorjaar is hierbij natuurlijk een peulenschil. Neemt niet weg dat ook voor deze pelgrimstocht een succeswens van dokter K.C. een aanbeveling lijkt, wellicht nog meer dan die van Sint Jacob;-). -
03 Oktober 2017 - 16:06
Ivo:
Goeie reis, coureurs. -
03 Oktober 2017 - 19:43
Margo Ozinga:
Hallo Herman en kornuiten
Met wat startproblemen , niet alleen fietsers hebben dat, maar ik ook om goed op jullie site te komen .Gelukkig heb ik de schade weer ingehaald en ben nu helemaal op de hoogte. Wat ik niet begrijp waarom Herman zo peinzend kijkt bij al de heerlijkheden die op de tafel staan. Bedenkingen,????
Het lijkt me dat jullie toch alles eten wat aangedragen wordt.
Toch is het ook veel genieten van het stof ,de fijne wegen ,ratelende fiets en de mooie omgeving.
succes en veel plezier . Margo
-
03 Oktober 2017 - 20:26
Bob:
Dag mannen, jullie beleven weer een mooi avontuur en dat wordt erg goed verteld.
Er borrelen af en toe wat afgunstige gedachten op in de zin van, ik zou het ook willen meemaken.
Maar ik hou het maar bij de vlakkere gebieden in Nederland of hooguit in Duitsland.
Ben erg benieuwd naar nog veel meer foto's van het prachtige gebied waar de tocht doorheen voert. Hartelijke groet uit Odoorn, Tria en Bob
-
05 Oktober 2017 - 09:51
Ans Van Kesteren:
Hallo mannen,Wat een spannend verslag en wat een pech met die fietsen.
Hoop dat jullie er van blijven genieten.
Succes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
