Dak

We zijn op 10 oktober over het dak van onze tocht gereden! Nooit eerder waren we zo hoog op de fiets, 3720 meter hoogte. Hierbij een link naar de website van Relive:

https://www.relive.cc/view/1223487969

Maar eerst terug naar:
Dag 16, zaterdag 7 oktober, Hoogvlakte Shangri-la, 34 km 410 hm

Nog steeds nagenietend van onze tocht van gisteren en het overheerlijke Yak vlees gaan we monter op stap. Vandaag nog minder dan een halve etappe over de hoogvlakte naar Zhongdian (Shangria-la). In het dorp aan de hoofdweg zijn om 08.00 uur nog veel eettentjes dicht, maar in het dorp zelf van de hoofdweg af, vinden we er één. Uit deeg wordt in de hete olie langwerpige oliebollen gebakken. In stukjes gesneden laten de mannen het zich heerlijk smaken, temeer daar in het midden een grote kom met suiker staat waarin de stukken gedompeld worden.
Met zo’n ontbijt kan de dag al niet meer stuk.

Op weg naar de stad zien we nogmaals welke investeringen China zich getroost om gebieden te ontsluiten. Er wordt een complete vierbaansweg met vele, wat zeg ik zeer vele bijna ontelbare, kunstwerken aangelegd. Later horen we dat over 3 jaar de auto’s en bussen daarover moeten gaan rijden om Sangri-la nog meer toeristen te gaan bezorgen.
Grote boulevards zijn aangelegd en je moet langs een enorme stupa, maar dan komen we via het fietspad welke onderdeel vormt van de boulevard, in het stadje aan. We duiken meteen het oude stadje in. We hebben dan nog geen besef hoe groot en uitgebreid het nieuwere deel is. Dat zien we pas de volgende dag als we naar het Tibetijns klooster fietsen.
Maar de oude stad is compact en geheel ingericht op de toeristen die bijna allemaal van Chinese afkomst zijn. Dit is het einde van de Chinese vakantie week en het is er dus nog gezellig druk. Verkeer is er bijna niet, mede door de net als in Nederland in gebruik zijnde zuilen in het wegdek die in de grond kunnen zinken voor daartoe bevoegden.
Lekker denken we nog, hotelletje in de binnenstad en geen verkeer. Door een duidelijke miscommunicatie in de groep belanden we in een op het oog net hotelletje voor 100 Yuan per kamer (13 €). Het struinen door het stadje en het bekijken van alle prullaria winkels slaan we niet over maar voor het verslag wel. We bezoeken de tempel die in de stad op een heuvel ligt, draaien mee aan een gigantische gebedsrol die ook bij de grote stupa op het plein in het klein zijn te vinden. We gaan dus met een gerust en voldaan gevoel slapen.
Maar.......om 23.30 rijdt er opeens een vrachtwagen door de straat. Het erge is dat er ook nog ijzeren platen over grote putten liggen en dat drie in totaal. Dat geeft me toch een herrie. Goed een vrachtwagen kunnen we hebben, maar als er vervolgens zo om de 10 minuten eentje voorbij komt en het maar door blijft gaan, ja dan is het uw verslaggever echt teveel. Ruurd mijn kamergenoot wordt pas wakker als ik om 02.30 besluit achter in het hotel in een kamer op een twee persoonsbed mijn heil te zoeken. Het geluid is daar hanteerbaar met oorproppen wel in, maar het echte grote voordeel blijkt dat het matras heerlijk zacht is en ik dus verlost ben van het knoeperharde matras waar ik op lag.
Ruurd besluit stug vol te houden en schijnt ook nog geslapen te hebben.
De volgende morgen heb ik mijn tassen al gepakt en ben ik onder geen voorwaarde van plan een geplande 2e nacht in het hotel te blijven. Wie schets onze verbazing als we van Henk en Joost geen wanklank horen en zij verbaast ons verhaal aanhoren. Hoewel ook gelegen aan de straatzijde hebben zij zich kennelijk als marmotten weten te gedragen.

Overigens wordt ons verteld dat er in 2014 een grote brand is geweest in het oude stadsdeel en dat een derde van de gebouwen is afgebrand. Er is al veel opnieuw gebouwd in de typische Tibetaanse stijl, maar ze zijn bezig en dus aanvoer geschiedt.....inderdaad in de nacht.

Dag 17, zondag

Bezoek aan het Songzhanling klooster 6 km buiten de stad.

Indrukwekkend, een klooster zoals we alleen nog maar in films hebben gezien. Allemaal goud vanuit de verte wat er blinkt. Dichterbij inspectie toont ons dat het deels blikwerk is met goudverf afgewerkt. Niettemin imposant. Vroeger plaats voor 3000 monniken, nu nog 700. We hebben 5 gebedsruimtes bezocht en kunnen bevestigen dat al die 3000 monniken er best in kunnen. Veel beelden en figuratieve tekeningen op de wanden. Ook van allerlei halfblote vrouwenfiguren. Kennelijk de pornosite voor de monniken???
Er is veel over het klooster te vertellen, maar dit is geen reisgids. Dus zie verder op wikipedia, maar een klein stuke dan:
Because of the popularity of James Hilton's novel Lost Horizon (novel) (1933), which introduced Shangri-La and is said have been written on an inspirational theme of "the Tibetan Buddhist Scriptures, where human beings, animals, and nature lived in harmony under the rule of a Tibetan", the Chinese authorities changed the name of Zhongdian County to Shangri-La County in 2001, as the city claims to be the source of inspiration for Hilton's novel. The earlier names were – the Zhongdian (建塘镇 Jiàntáng Zhèn) to the Chinese, and Gyalthang (Standard Tibetan: རྒྱལ་ཐང་རྫོང་) to the Tibetans, of the town which has predominantly Tibetan population. The name of the county's capital town was similarly changed from Jiantang to Shangri-la. The ambiance of the town is distinctly Tibetan with prayer flags fluttering, mountains known by holy names, lamaseries and rocks inscribed in Tibetan language with Buddhist sutras.

Wat ik bijna vergeet te vertellen maar wat zeker waard is te vermelden: we krijgen de hoofdprijs voor de komende nacht: het meest luxueuze hotel midden in de oude stad. Een bijzonder fraaie overdekte binnenplaats omgeven door de galerijen van de hotelkamers en boven een fraai dakteraas met het mooiste uitzichtpunt op het klooster in de stad en de draaiende kolossale gebedsrol. We betalen wel het vijfvoudige per nacht ( en dat na sterk afdingen door de penningmeester), maar we zijn het (gelukkig)eens dat we dit echt verdiend hebben en meer dan die € 55,- per kamer waard.


Dag 18, dinsdag oktober, over het dak naar Baishuitai, 102 km en 1870 hm

Wat zenuwachtig zijn we om 07.30 in de ontbijtzaal. Zenuwachtig omdat de mannen vandaag weer een kunststukje gaan fietsen. 4 passen gaan we nemen, waarvan de hoogste over 3720 meter en nog één dik over 3600 meter.
Volgens een routebeschrijving moet je tenminste 10 uur rekenen voor deze tocht en moet je proviand meenemen gegeven het grotendeels ontbreken van de normaal in veelvoud aanwezige eettentjes en winkeltjes.
07.30 ontbijt was ons beloofd. Inderdaad om 07.30 gaat de ontbijtzaal open en zijn er een stuk of 3/4 hotelmedewerkers aan de slag. Maar 07.45 zijn ze nog niet klaar, 08.00 evenmin en dus besluiten we de fietstassen van de kamers te halen en onze fietsen weer tot de welbekende draagezels om te vormen. Voordat we om 08.15 op het punt staan te vertrekken kijken we voor alle zekerheid nog even bij het ontbijt. Warempel men kan leveren en speciaal voor ons naast de noedelsoep ook nog gebakken ei, geroosterd brood en KOFFIE. Dat kunnen we toch niet afslaan en dus ontbijten we. Probleem is alleen dat wij sneller consumeren dan zij kunnen produceren. Toch komt er een eind aan en om 09.00 kunnen we dan, slechts een uur later dan gepland, vertrekken.
Kleine rekensom: 09.00 plus tenminste 10 uur is 19.00 of later en om 19.15 is het hier echt donker.
Sommigen van het gezelschap halen achteloos hun schouders hierover op, anderen worden wat stilletjes van deze uitdaging. Nee, zoals Ruurd altijd zegt: we noemen geen namen.
De dag beschrijven is moeilijk. We komen door mooie landschappen, het blijft praktisch droog en we GENIETEN. Ook zwaar werken is mooi en het vooruitzicht deze dag te volbrengen geeft ons superkracht. Zoals gezegd gaan we vandaag al onze persoonlijke hoogterecords breken. 3720 meter zonder zuurstoffles! We zijn verbaasd over onszelf en bereiken bij 8 graad Celsius euforisch onze eerste en hoogste col.
Dat we uiteindelijk in minder dan 7,5 uur ons doel bereiken maakt de euforie alleen maar groter. Vier schitterende afdalingen vormen het resultaat van de vier forse klimmen.
We komen tijdens de laatste afdaling nog een groep fietsers tegen. Zij gaan de omgekeerde weg naar Shangri-la. Dat gaat ze vandaag dus niet meer halen! Zij hebben zo te zien kampeerspullen bij zich. Kan ook, wij kamperen toch nog liever in een hotel (al mag dat eigenlijk de naam niet hebben, maar wat wil je voor € 6,50 p.p.p.n. )
Na zo’n dag slapen deze mannen, althans de drie die niet voor het avondeten de achterkant van hun oogleden hebben bekeken, om 21.00 in.