Zuidelijkste puntje van de toer in Chili

Etappe 7, 10-02-2014
Lago Puehuy-Puerto Octay
92 km
1200hm

De klok rond slapen, doet een mens in sommige omstandigheden goed: Ik wordt `s morgens een stuk beter wakker, maar besluit nog wel voorzichtig te eten en voor zover mogelijk in de luwte te fietsen. Een goed idee, want ik voel me steeds beter. Einde probleem.
Maar eerst weer 'ripio'weggetje af. 'Ripio" is een grappig woord voor steenslag-met-wasbord-wegen. Maar het gaat nu makkelijker, maar wel oppassen voor wegslippen. Op de hoofdweg over asfalt naar Entre Lagos. Daar eerst lunchen. Zonder een woord Engels, komt er kip met puree op tafel. Van Entre Lagos loopt een weg richting Lago Llanquihue. Op onze kaart een ripio-weg, maar het blijkt toch een asfaltweg op de laatste kilometers na. Blijkbaar pas aangelegd, maar waarom dan niet die laatste kilometers!
Het landschap wordt beheerst door enkele prachtige vulkanen. Met name de Osorno vulkaan (2652 m) ligt er schitterend bij. Hij steekt uit het landschap omhoog, zoals de Mont Ventoux, maar dan met een perfecte witte kap. En met de zon erop, helemaal af. Deze vulkaan zal ons de komende dagen vergezellen. Met dien verstande dat hij gewoon op zijn plaats blijft, maar wij fietsen er om heen. We zien hem telkens uit een verassende hoek.
We naderen het meer. We besluiten rechtsaf te gaan, omdat de Garmin alleen aan die zijde een voldoende aanbod van hotels biedt. We koersen richting Hotel Haase in Puerto Octay. 'Haase', die naam kennen we. Je komt hier veel Duitse namen tegen. Dat vergt een aparte studie. Bekend zijn beruchte oorlogsmisdadigers, die zich in Chili en Argentinië schuil hielden, maar wellicht ook mindere goden, die toch liever hun leven verder wilden slijten, ver weg van Duitsland.
Het hotel is niet goed te beschrijven. Een houten wit gebouw, het oogt koloniaal. Hoe oud is moeilijk te zeggen, maar wel helemaal antiek en ouderwets. Een doortastende mevrouw achter een kleine receptie, die op een klingelbel drukt, als het talrijke personeel iets moet doen en dat doen ze dan ook. De meeste kamers hebben geen eigen sanitair. Op de grote hal boven staan tafels met lampetkannen. Dit is een hotel, waar al 'eeuwen'niets aan veranderd is. Wij hebben een kamer, waar vijf bedden in gepropt zijn en waar een klein badkamertje bij geklust is. Helaas te weinig stopcontacten voor ons regiment opladers. Er is wel WIFI, maar helaas erg instabiel.
Een mooie dag, lekker warm weer, geen wind, goed gefietst, het land wordt vlakker.
Joost


Etappe 8 van Puerto Octay naar Puerto Montt
Duits Chili
We beginnen de dag met het ontbijt in Hotel Haase. Behalve de karige hoeveelheid opvallend veel Duitse invloeden en namen in dit stukje Chili. Net met ons eerste minibolletje begonnen start een ijverige dienster naast ons de stofzuiger. Ordnung soll sein. Het ding, een Hoover met grote stofzak aan de steel zoals Oma hem vroeger had, past volledig in dit ‘de tijd stond even stil hotel’.
Na het ontbijt trekken we zuidwaarts langs het toeristische deel van de meren. Het nadeel van een plaatsje aan het meer is overigens wel dat de weg daarna meestal weer omhoog loopt. De steilheid is overigens wel schrikken. Nauwelijks uit je bed en dan kuitenbijters van 15% of meer voor de kiezen krijgen kan niet goed zijn voor lijf, spieren en gewrichten. Maar de mannen geven geen krimp. Ik dus ook maar niet.
De eerste tussenstop is in Frutillar, het Chileense Saint Tropez, vol met tentjes en kramen met lokale producten. We vinden er een nette tent voor een kopje koffie: Cafe Allemán, met keus uit vele taarten en punten van Duitse proporties. Zelfs het fraaie toilet getuigt van de Duitse properheid en wordt door de oude mannen dus veelvuldig bezocht. 4 man, 6 bezoeken! Nee, ik noem geen namen. Nou vooruit één dan, voordat u verkeerde conclusies trekt: Joost lijkt behoorlijk hersteld.
De weg verder langs het meer toont vele mooie locaties, waar de welgestelde Chileen zich een mooi houten huis met uitzicht op het meer veroorlooft.
We vervolgens onze reis en vinden in een volgend plaatsje een lokale lunchtent. Nadat we besteld hebben blijft het altijd spannend wat er daadwerkelijk geserveerd wordt. Maar het smaakt goed.
Meer fraaie routes met mooie uitzichten brengen ons uiteindelijk in Puerto Montt, waar we onszelf aan de boulevard een luxe hotel gunnen en aan de locale pico sauer gezet worden.
De beschrijving dat Puerto Montt (voor Chileense begrippen) een bruisende stad is, klopt overigens. De ‘muziek’ vanaf het Plaza de Armas begeleidde ons tijdens het eten in de een kilometer verder gelegen Club Allemania. Maar terug wandelend zagen we de lokale bevolking zich erop uitleven in lambada achtige bewegingen, die hen de avondkou blijkbaar deed vergeten.
Het was weer een mooie route, waarbij de hele dag de Volcan Osorno met zijn besneeuwde top – af en toe boven de wolken uitstekend – goedkeurend op ons neerkeek. Zouden we de volgende dag niet koers moeten gaan zetten naar deze berg om die aan te vallen? Dat wordt vast spannend!

De feiten: Gekoerst: 92 km, geklommen: 1105 meter (maar wel verrekte steile klimmetjes)


Reisverslag etappe 9 dag 2014-02-12

Beste volgers vandaag een prachtige fietsdag van Puerto Montt naar Fresia (90 km en ca. 1000 hoogte meters).
Puerto Montt is een plaats die van uit het westen over zee is te bereiken. Cruiseschepen komen langs en laten hun passagiers luchten op de wal. De stad heeft op mij geen aantrekkingskracht. We hebben vanmorgen na een goed ontbijt in het Hotel Club Presidente gelukkig besloten het pure binnenland te gaan verkennen. We gaan eerst ca. 45 km naar het westen en daarna ca. 45 km naar het noorden. Dit betekent dat we vandaag het meest zuidelijk deel van onze reis gaan verlaten en weer richting de evenaar fietsen. Als we de stad verlaten is veel verkeer ons deel. Het landschap is rommelig door veel ongestructureerde bebouwing. We moeten op de smalle weg met veel verkeer strak langs het randje rijden. Het grondgebruik is door veeteelt gedomineerd met weinig natuur en akkerbouw. Na ca. 20 km wordt het plotseling veel rustiger. Ook toont het landschap steeds meer natuur. Naarmate we deze etappe vervolgen worden we steeds enthousiaster over deze route. Het asfalt is subliem en onlangs voor ons van nieuwe deklagen voorzien. De vergezichten zijn prachtig. Op veel plaatsen zien we de scharrelkoeien herkauwend genieten van de zon of schaduw. Deze herkauwende vleeskoeien tonen ontspanning. Deze koeien verbazen zich over de fietskoeien die zich in de zon voortbewegen en regelmatig tegen een pittige helling op fietsen.
We hebben gepauzeerd in het Chileense dorpje Los Muermos.
Argentijns vlees met patat en cola is een door ons zeer gewaardeerd tussendoortje. Dat deze voeding door elke fietsvoedsel specialist wordt ontraden resulteert bij ons in en smakkende glimlach.
We hebben op veel plaatsen enorme hoeveelheden houten huisjes (oneerbiedig zouden we het keten noemen). Ruurd noemt dit de Vinex wijken van Chili. Met weinig middelen veel mensen huisvesten lijkt de opdracht. Ik zelf vermoed dat huisjesmelkers hun slag slaan. Deze keetclusters staan op voor mij niet te begrijpen plaatsen. Ik vermoed dat grondspeculaties de locaties hebben bepaald en die ruimtelijke logica niet relevant was/is. In Turkije hebben we dit verschijnsel ook bij veel steden gezien. De aanwezigheid van een supermarkt en een benzinepomp maakt deze woonlocaties ”compleet”.
Het Hotel Central in Fresia is zeer basic en daarom eigenlijk wel mooi. Puur Chileense eenvoud omringt de gasten.
Verslag van Henk.


En natuurlijk weer een film van Herman

http://www.youtube.com/watch?v=72m3SByVMOQ