Cambodja

Film van deel 1 is beschikbaar en wel via de volgende link:
http://www.youtube.com/watch?v=YiZHlaTQ7OQ

Veel kijkplezier,
Herman

Dag 19 Woensdag 17 februari 2016
Don Khong Island, Laos - Stung Treng, Cambodja
102 km, 120 m geklommen

Vandaag weer een route boven de 100 km met onderweg een bezoek aan de watervallen en ook nog een grensovergang. Als routineuze avonturiers schatten wij in dat dat haalbaar moet zijn en ook nog ruim voor het donker wordt een overnachtingsplaats te vinden in Stung Treng.
Ik kan het al verklappen: het lukt allemaal routineus.

Het eiland verlaten we nu meer naar het zuiden over een nieuwe brug. Vooruitgang of het brood uit de mond stoten van de veerdienst mannen?
Rustig kwebbelend (geldt alleen voor degenen die altijd vroeg op zijn en dan het meest monter) onder het fietsen bereiken we na 20 km net voor de grensstreek de Khone Phapheng, de grootste waterval van Azië zegt het boekje. Kan het niet controleren. Schitterend park langs de oever met een coffee-shop waar we de lekkerste koffie tot nu toe drinken. De watervallen zelf zijn vooral breed; het hoogteverschil valt nog wel mee, al zul je heel anders gaan denken als je dit in een rafting-boot gaat bevaren.

Goedgemutst gaan we nog 10 km naar de grens. Wind wat in de rug dus dat schiet op. Hetzelfde tempo weten vooral de Cambodjaanse douaniers te ontwikkelen. Na eerst een medische invuloefening met temperatuurmeting, gaan we naar het kantoortje voor de visa. Schrik, er staat een grote groep backpackers. Maar na invulling van de formulieren en het betalen van 36 USD, krijgen we binnen de kortste keren ons paspoort terug. De groep staat wat apathisch te wachten. Navraag leert dat zij van mening zijn dat het visum 30 USD kost en dus ook, uit principe, niet meer willen betalen. Wij willen dat in principe ook niet, maar maken er geen punt van; snelheid gaat voor alles, zelfs principes. Kortom na een even snelle invuloefening van de entrance en departure formulieren staat we voor we het goed en wel beseffen al onder de slagboom door in Cambodja.

De Laos Kippen kunnen we nog net opmaken met een maaltijd bij een van de tentjes aan de weg, voordat we onze weg vervolgen. Weg zeggen we en inderdaad lijkt de weg af en toe weg te zijn. De hoofdweg is op veel plaatsen verandert in schotsen met asfalt gelegen in een bed van zand en rode steentjes met her en der verspreid opgestuwde aarde waar je gemakkelijk als auto je wielophanging kunt verspelen. Kortom, eindelijk een weg waar zowel de automobilist als de brommers en enkele fietsers hun stuurmanskunst kunnen botvieren en al laverend, slingerend en hotsend letterlijk hun weg zoeken.

Maar alles went en op het stuk waar we de wind in de rug krijgen weten we over een spoor niet breder dan 15 cm, indrukwekkende snelheden te bereiken van 25 km per uur.
Wat komt onze ervaring met het ripio rijden van twee jaar geleden in Chili toch goed uit. Ook hier ripio-achtige taferelen (wasbord effect voor onze nieuwe volgers) maar die baan van 15 cm ligt er meestal net als strook goed bij.

Bij een tentje naast de weg slaan we weer vocht in. Meteen op zijn Cambodjaans en dus geheel anders dan Laos. Hadden ze in Laos overal wel een koelkastvitrine met blikjes en water staan, hier hebben ze oranje containerbakken staan. De grootste zit het ijs in en in de kleinste allerlei blikjes waar ze dan regelmatig ijs bij storten.
Het blijkt dat we deze bakken langs onze hele route zullen gaan zien. Kortom, of centrale aanpak, of een handige ijsfabriek die op deze manier een vaste markt heeft en de distributie verzorgt?
Het is dolle pret met de mevrouw; zij wil onze namen weten en schrijft vervolgens de naam in haar taal op. Waarom ze toch zo moeite heeft met Luuld snappen we echt niet.

Stung Treng vergeten we verder; echt niets bijzonders te melden.
We lezen op borden dat er een vernieuwde weg naar Siem Reap is. Zal ons benieuwen morgen en zo gaan we slapen.

Herman


Dag 20, donderdag 18 februari 2016
Stung Treng-Preah Vihear
140 km en 407 m geklommen

Het wordt een lange etappe. Dus vroeg op, maar een trage bediening bij het ontbijt geeft een wat ongeduldige start.
We verlaten Stung Treng via een nieuwe brug over de Mekong, dus geen pontje, zoals we verwacht hadden. Al snel wordt duidelijk dat de wind ons welgezind is. 'Achterlijker dan dwars' heet dat in zeiltermen.
Het is een lange weg (weg 9) naar Preah Vihear. Maar geen saaie weg. Hij maakt wat bochten en er zijn kleine klimmetjes. Af en toe een dorpje. En verder helemaal niet druk en goed asfalt. Al snel wordt dan duidelijk dat we onder deze condities makkelijk 140 km in de tropen kunnen fietsen.
Het is een dunbevolkt gebied. Droog rommelig landschap. Opvallende veel afgebrande stukken natuur. Sommige nog smeulend, andere zwartgeblakerd. Wat is hiervan het nut? Dat wordt niet duidelijk, al zien we sporadisch stukken, waar uitgestrekte landbouwgronden ontstaan zijn. Maar in deze droge tijd, ziet dat er niet
vruchtbaar uit. Dit type landschap blijft de hele tocht zo.
Na de lunchpauze zien we onverwacht in de verte een groot complex in aanbouw. De woonflats zijn al klaar. Wat het moet worden is een raadsel. Een vliegveld? Een electriciteitscentrale? Rondom de bouwplaats is een dorp ontstaan met een eenvoudige huisjes voor de bouwvakkers. Zo gaat dat dus. Je gaat gewoon bij je werk wonen.
Fietsen in formatie of in los verband, wat sneller en wat langzamer, wind in de rug of meer opzij, drink- en plaspauzes. Zo overbrug je efficiënt 140 kilometer.
Aankomst in Preah Vigear. Een grotere plaats dan verwacht met voldoende aanbod van guesthouses. Maar wat zijn die Cambodjaanse dorpen en steden toch vies en rommelig. Niemand ruimt een beetje de rommel op. Overal plastic en blikjes. Op de markt is het net zo. En iedereen crosst op zijn brommer tussen de kramen door.
Het was een mooie fietsdag.
Joost

Dag 21, vrijdag 19 februari 2016
Preah Vigear- Siem Reap
173 km, 487 m geklommen, gemiddelde snelheid 20,9 km/uur

We besloten te proberen met een mega-etappe direct Siem Reap te bereiken. Daarom heel vroeg op pad. Om zes uur ontbijt op de hotelkamer: brood met banaan. Om half zeven op de fiets. We rijden in de ochtendspits Preah Vigear uit. Veel schoolkinderen te voet of op de fiets.
We zijn om half zes uur 's avonds in Siem Reap bij een hotel, d.w.z. een hele dag op de fiets. Afwisselend in een treintje fietsen, dan weer in losser verband. Vaak pauzeren voor eten en veel drinken.
We passeren een school en voor het eerst zien we dat de leerlingen de omgeving van de school schoonmaken. Dat was tevens de laatste keer. Nederland is echt schoon als je dat met hier vergelijkt.
Het landschap blijft voorlopig dor en droog. En natuurlijk afgebrande stukken natuur. Nu zien we ook dat de grotere niet verbrande bomen eruit gehaald worden en op trekkers vervoerd. Maar waarvoor en waarheen wordt mij niet duidelijk.
Soms is het gebied groener met veel landbouw. O.a bananenbomen.
De laatste 35 km zijn over een lange drukke brede weg richting Siem Reap. Treintje, blik op oneindig en fietsen maar. Het gebied wordt ook steeds stedelijker: gekrioel van brommers en fietsers en grote vrachtwagens. We krijgen 'Hanoi'-herinneringen: 'Go with the flow!' Altijd weer een belevenis om een grote stad in te fietsen.
We hebben het gehaald. We zijn trots dat we toch maar deze afstand gereden hebben. Proost!!
En dan Siem Reap zelf. Een echte grote drukke stad. Een heel ander Cambodja, dan het lege, wat achtergebleven noorden.
We vinden makkelijk een hotel. Na pilsje en douche de stad in. Het is een groot uitgaanscentrum. Veel meer dan een toeristische uitvalsbasis voor de Angkor Wat. Op straat zie je toeristen uit de hele wereld. Ook veel Aziatische toeristen. En dan te bedenken, dat die allemaal per vliegtuig aangevoerd zijn. Wij natuurlijk ook, maar dat voelt anders.
Een mega fietsdag, die we goed volbracht hebben, met een onverwacht indrukwekkende apotheose.
Joost

Dag 22, Zaterdag 20 februari 2016
Rustdag, nou ja nog 30 km gefietst, met bezoek aan Angkor Wat.
Beelden zeggen meer dan woorden.
Henk