Opnieuw Laos

Dag 15, zaterdag 13 februari 2016
Ban Song Khon-Khong Chiam
94 km, 824 m geklommen.

Sunrise aan de Mekong. Voor de vroege vogels was er een fraaie zonsopgang aan de Laos-kant van de Mekong. Compleet met rood licht en oranje bal. Ook de Thai staan hiervoor vroeg op.
Ontbijt met een onduidelijk, niet door ons besteld gerecht. Maar het kan niet alle dagen feest zijn! Vroeg op pad. Vandaag 94 km over een doorgaande weg, die gelukkig beter van kwaliteit was, dan AWOL ons voorspelde.
We fietsen door weinig bevolkt gebied. Geen agrarische activiteiten. Een wat dorre en droge rommelige natuur met veel struiken en lage bomen, zeker geen echt bos.
Op 68 km een Natuurpark Pha Team National Park, 5 km van de route af. Een ruig wat heuvelachtig gebied hoog boven langs de Mekong. We fietsen nu door de natuur, waar anders alleen maar langs fietsen. Er is een heus bezoekerscentrum en ook veel Thai bezoeken dit gebied. Hier ligt ook het meest oostelijke puntje van Thailand. En om hier naar de sunrise te kijken is een toeristische attractie. Lunch.
De kleinste mogelijke afvaardiging van ons clubje maakt een wandeling onder en bovenlangs de rotsen met prehistorische rotstekeningen. Een mooie wandeling met vergezichten over de Mekong.
Verder fietsen over dezelfde weg. Is zo' n traject nu mooi of saai? Eentonigheid of juist de schoonheid van de herhaling? Lekker doorfietsen of 'kilometers draaien? Voor iedereen zal dat op ieder moment anders zijn.
Aankomst in Khong Chiam, een stad in een bocht van de Mekong, waarbij ook nog een zijrivier zich invoegt.
Een warme dag. Soms wat te heet, maar airco op de kamer maakt dan weer veel goed!
Joost

Dag 16, Zondag 14 februari 2016
Khong Chaim - Champasek
116 km, 350 m geklommen

Het belooft een enerverende dag te worden; we hebben een flink aantal kilometers te overbruggen en moeten daarbij ook nog de grens van Thailand terug naar Laos over. Kortom vroeg op pad.
We kunnen niet in het hotel ontbijten maar hebben in het stadje al een seven/eleven ontdekt en we weten inmiddels waar brood, ham en kaas liggen om onderweg te kunnen lunchen. Zeker als we snel willen ontbijten een prima oplossing, maar voor uw verslaggever ook zijn redding. Het grote voordeel is namelijk dat de seven/eleven - de naam zegt het al - pas om 7 uur open gaat. Want als het routeschema een etappe van meer dan 100 km aangeeft is de mannen niets meer te dol. Dus even over zeven vol goede moed op pad en na een kleine 10 km een mooie ontbijtplek gevonden. Weliswaar geen tempel maar een ponyfokkerij, waar we even van alle toewijding, die de eigenares normaal gesproken op haar pony's loslaat, kunnen profiteren. Even vrezen we dat ze ons zelfs de fles wil geven, maar nee, wij mogen de pony's met de fles voeren. Dat zijn mooie momenten waarop blijkt dat de bikkels ook maar een klein hartje hebben.
Na dit soort momenten heb je er wel zin in, dus gretig malen we de km's weg alsof het niet rond de 38 graden is. Snel naderen we de grens. We kennen de procedures, houden paspoort, ingevulde formulieren, pasfoto, de 35 dollar plus die ene dollar die waarschijnlijk rechtstreeks in de borstzak van de douanier verdwijnt, gereed en vertrouwen op een vlotte afhandeling. Na ons toch een halfuurtje op de proef te hebben gesteld, waarschijnlijk worstelend met de vraag wat die Hollandse fietsers nu alweer in Laos willen, krijgen we de papieren en vervolgen onze weg.
Bij de lunch blijkt dat de km's wel degelijk hun sporen nalaten. Na weer een soep te hebben weggewerkt zien de gezichten nog steeds wat bleek en we besluiten het eettentje even in te richten als slaapzaal. Het is opvallend te zien hoe welwillend de uitbaters hierin meegaan, waarschijnlijk al lang blij dat ook zij hun slaapsessie weer kunnen vervolgen. Maar de siësta doet wonderen: de kneuzen worden weer bikkels en vol goede moed trekken we weer ten strijde.
Om klokslag 4 uur arriveren we aan de voet van het tempelcomplex Wat Phu, dat tot half vijf te bezichtigen is en waarvoor we - met onze snelheid - dus nog voldoende tijd hebben. De Wat Phu tempel is in tegenstelling tot de talloze tempels van recente datum of zelfs nog in aanbouw, die we de laatste dagen gezien hebben, uit de tijd van de Khmer die hier - zoals u ongetwijfeld weet - rond de 6 eeuw heersten, zelfs voordat zij in Cambodja hun immense rijk stichtten. Het is een fenomenaal complex, prachtig tegen een heuvel aangelegd, waarvan je maar nauwelijks kunt bevatten welke grootsheid dat in die tijd al uitstraalde.
Zeer voldaan fietsen we de laatste km's naar Champasek, waar we een keurig hotel aan de Mekong vinden en waar we ons het eten, nu weer vergezeld van een enkel glaasje beerLao prima laten smaken.


Dag 17, maandag 15 februari 2016
Champasek - Don Khong Island
108 km, 183m geklommen

En we hadden het nog zo duidelijk afgesproken: weer lekker bijtijds op pad want het wordt weer een lange dag en we willen op tijd op het eiland arriveren. Maar u raadt het al, voor de een is lekker op tijd weg om 7 uur op de fiets en voor de ander is een snel ontbijt in het hotel de basis voor een snelle start. Om u een beter beeld te geven: het verschil is ongeveer een uur. En dan op de vroege uitleggen dat dat allemaal nog steeds lekker vroeg is . . . Maar ik schreef u al over bikkels met kleine hartjes en zoals de grootste bikkel zei: het is toch mooi dat we na 20 meter alweer gewoon naast elkaar fietsen. En dat de vroege vogels (nee we noemen geen namen) in plaats van te veel te weinig hebben gegeten en na 10 km nog eens een bord soep willen, vergeten we dus maar heel snel.
De etappe wordt een mooie, al is het maar omdat we 2 keer de Mekong over moeten. In alle vroegte melden we ons aan het eind van de weg aan de waterrand en inderdaad vinden we iets wat je een pontje zou kunnen noemen. Vakkundig worden we met onze fietsen op het vlot getrokken en pruttelen we naar de overkant. Fietsend door dit soort landen brengt je vaak heel direct in contact met de lokale bevolking, wat we ook later weer zullen merken. Snel komen we vervolgens op de 13, de snelweg in Laos van Noord naar Zuid, die we kennen van het traject Luang Prabang - Vientiane. De weg is hier zonder meer goed en loopt als een streep naar ons doel 100 km verder.
Gelukkig hebben we als onderbreking nog een lunch, weer de bekende noodlesoep. Met als enige vermeldenswaardige feit dat de lokale heer des huizes die een paar woorden Engels spreekt vriendelijk aanbiedt: call me next time and I will give you fried rice'.
Dus maar weer snel op pad voor de resterende km's totdat al onze apparaten vertellen dat de eerste zijweg ons naar de rivier leidt voor de overtocht. En inderdaad eindigt de weg bij de rivier, maar nergens een boot of bootsman te zien die ons naar de overkant kan brengen. Gelukkig wel een dame die ons wijst naar een zandpad langs de rivier waar we dan wel ergens een boot zullen treffen. Het worden de mooiste km's van de dag. Duidelijk een route waar zelden een toerist komt, langs de huisjes van de lokale bevolking die terugkeert van school of werk en ons zonder uitzondering weer enthousiast het saibadee toeroept. Eigenlijk vinden we de boot veel te vroeg, maar al varend zien we al dat de overkant ook niet verkeerd is. We besluiten te gaan voor het meest luxueus hotel met kamers met balcon en uitzicht over de Mekong. De mannen zijn na een dag fietsen weer uiterst eensgezind: na alle ontberingen hebben we dit volstrekt verdiend.
En morgen ook nog uitslapen!
Ruurd

16 februari rustdag. Toch nog 30 km gefietst over het eiland. Rest van de dag gevuld met verslagen en compileren van een film. Alleen............upload snelheden hier zo laag dat de film van de eerste twee weken met geen mogelijkheid op youtube te krijgen is. Derhalve hier niet de geplande link, maar jullie trouwe lezers houden die tegoed!
Herman