De bergen uit en keuze voor Thailand

Dag 6, donderdag 4 februari 2016
Bor Num Oon Resort- Vang Vieng
Afstand: 79 km, Geklommen: 685 m

Een dag om weer in te lijsten. 's Ochtends wagen een paar van ons een ochtendbad in de Hot Pool; het water komt van boven uit de berg en er hebben zich natuurlijke rotspartijen gevormd met kleine kommen waar je heerlijk in kunt relaxen. Centre Parcs zou jaloers zijn op een dergelijke rotswand. De klim naar de waterval laten we voor wat het is. Volgens de beschrijving is er alleen warm water in december en januari. We hebben dus nog geluk daarmee.
Na de inmiddels overbekende noodlesoep mogen we verder fietsen langs de indrukwekkende flanken van het Karstgebergte.
Overigens heb ik spierpijn in mijn rechterbovenarm. Dus niet die van de gebroken schouder van 2013 (is de linker). De oorzaak: het bijna continue terugzwaaien naar de kleine kinderen. En daar hebben ze hier wat van!
De afgelopen drie dagen zijn we langs de bergdorpen gefietst die als een ware lintbebouwing langs de route liggen. Bijna elk huis herbergt wel een of meer kinderen van 0 tot ongeveer 4/5 jaar. De ouderen zijn naar school. Hoewel ze als belangrijk eigendom vaak beschikken over een schotel en tv, worden ze daardoor kennelijk niet geremd in de voortplantingsdrift. Oma's, die ongeveer even oud zijn als moeders bij ons, passen op. De vrachtwagens en bussen/busjes denderen met hoge snelheden door de dorpen; maar kennelijk zit het in de genen van de kinderen dat ze alleen maar langs de weg spelen en niet op of over de weg lopen. Of is het gewoon opvoeding?
Wat gaan al die kinderen later doen? In elk dorp is een school. Welke perspectieven zijn er dan? In de grote stad? Dat zullen we overmorgen ontdekken als we in de hoofdstad van Laos aankomen.

Via Kasi (met koffie) komen we in Vang Vieng.
Generatiekloof!
Hier moet je natuurlijk heen als je tussen de 18 en 30 bent. Je hebt dan net de tijd van Efteling, Disney Land Parijs en vakanties met je ouders afgesloten en dan ga je backpacken. Vang Vien is dan een must als je naar het Verre Oosten gaat. Veel goedkope backpackers guesthouses; aanbod voor outdoor activiteiten en natuurlijk bars, eettentjes en nog meer bars.

Wij nemen van de weers om stuit onze intrek in het relatief luxe de Elephant Crossing, uitzicht op de rivier en vooral een schitterend terras waar we de sunset zien.
Het wordt weer een latertje voor Ruurd en mij. Ruurd i.v.m. de verslagen en vervolgens ik om de eerste dagen met foto's op de website zien te krijgen.
Herman



Dag 7, vrijdag 5 februari 2016
Vang Vieng - Thalat
Afstand: 101 km, Geklommen: 670 m

Ontbijt naast het hotel met koffie uit een heus espresso apparaat! Verder zelfs croissants, ten minste zo werd het aangeduid. In ieder ook met geroosterd brood, ei, fruit etc. Wat een begin!
Tussen de middag eten we weer op zijn Laos. Sticky rice met vegetables, chicken and egg's. Voortreffelijk smakend ook. Het motto: fietsers kun je alles voorschotelen; in hun behoefte aan eten gaat bijna alles er smaakvol in.
Bij een meer heel veel stalletjes waar je ook vis, zowel gedroogd als "vers" kunt kopen, maar ook veel andere prullaria. Gevolg: vaste stopplaats voor al die toeristenbusjes en -bussen waar met camera en geldbuidel in de hand mensen het echte Laos bezichtigen.

Na een kleine discussie aan het eind van een 5km lange gravelweg (menig tennisclub zou jaloers zijn en opeens heb ik een rode fiets) nemen we onze intrek in een hotel aan de rivier. Anders hadden we nog 5 km verder gemoeten voor een guesthouse aan het stuwmeer, maar of die mooier zou zijn? We zullen het niet weten.
De eetgelegenheden zijn beperkt. We bezwijken voor een mevrouw die allerlei spiesen ronddraait op een houtskoolvuur. Belangrijke reden voor de keuze: een heleboel locals komen er de stokjes met vlees, worst, kip, vis halen (zoals wij de frikandel speciaal en patat).
Echter 1 probleem: geen rijst. Daarom maar 2 zakken met chips, 1 zak buggles en 1 zak frietjes veroberd. Zoals gezegd, fietsers kun je alles voorzetten.
Herman


Dag 8, zaterdag 6 februari 2016
Thalat-Vientiane
95 km, 383 geklommen

We worden Wakker worden aan de oever van een prachtige rivier in Laos. Het hotel is eigenlijk alleen maar groot. Er is niets fraais aan. Maar onverwacht kunnen ze wel een ontbijt klaarmaken. En nog wel gebakken eieren met brood. En dus geen noodlesoep. Het is rustig en wat fris bewolkt weer. Op tijd op pad. De weg is hier rustig. Er komt al spoedig een stijle klim, maar dat betekent ook een afwisselende weg, want een vlakke weg is meestal ook een lange rechte weg.
Het is hier weer het plattelandsleven, maar met wat betere huizen. Meer huizen van steen en met pannen- of golfplaten daken. Koffiepauze aan de rivier. Er gebeurt hier niet zo veel. Er varen wat eenvoudige veerpontjes op en neer, waar toch ook wel een auto op kan. Het wordt vlak en dat blijft zo. En zo komen we op een lange rechte weg en met een beetje wind tegen, en dan wordt 'treintje'rijden aantrekkelijk. Kort achter elkaar en om de beurt op kop. Dat scheelt gauw 5 kilometer per uur. We bereiken weer een rivier. Dezelfde of toch een andere? Er is daar een tolbrug, maar niet voor fietsers. Onderaan de brug ligt een uitgebreid drijvend restaurantcomplex. Een aantrekkelijke plek voor de lunch. Het is zaterdag en er lijken ook veel lokale dagjesmensen op de been. Deze maken een rondvaartje over de rivier in een soort drijvende Lao-huisjes.
Verder richting Vientiane. Het wordt een lange drukke brede weg de stad in. Eigelijk is het geen leuke weg, maar voor mij heeft het wel wat om fietsend Vientiane in te rijden. We komen aan bij Patuxai. Dit is een Lao Arc de Triomph, gebouwd eind jaren vijftig om het einde van de Indo-Chinese oorlogen te gedenken, lees: de overwinning op de Fransen (1954 Dien Bien Pho, Vietnam). Het is niet mooi, maar wel indrukwekkend, zeker als je weet, dat de Arc de Triomph hier model voor gestaan heeft.
We vinden makkelijk een hotel in het centrum. Het was geen zware etappe, dus even douchen en de stad in. Eerst cultuur: de Wat Si Saket. Een oude Boeddhatempel met meer dan 6800 Boeddhabeelden. Ze staan allemaal opgesteld, meer curieus dan mooi. We lopen verder naar de Mekong. Het is nu droge tijd, dus de Mekong stroomt ver weg van de stad. De geul is breed en uitgestrekt, maar niet indrukwekkend. Vientiane is een grote stad, maar niet echt boeiend of mooi. Het is ook pas sinds 1975 de hoofdstad van Laos.
Opvallend: Er zijn veel auto's en veel brommers. Behalve wij en enkele andere toeristen op huurbikes geen fietsers, terwijl het toch een vlakke stad is. Hier is nog veel winst te behalen. De auto's zijn allemaal fors, type 4-wheeldrive en de meesten zijn als pick-up uitgevoerd. Het was een makkelijke fietsdag en morgen steken we de Mekong over om deze rivier aan de Thai-kant te volgen, omdat de Lao-kant niet interessant bleek te zijn.
Joost

Dag 9, zondag 7 februari 2016
Vientiane(Laos)-Phong Pisai(Thailand)
80 km en 176 m geklommen

De hotelkamer was inclusief ontbijt, ongebruikelijk maar wel handig. Op tijd op pad. Twintig kilometer door verstedelijkt gebied Vientiane uitrijden naar de Vriendschapsbrug. De gezamenlijke pot met kippen is ongeveer leeg, dus ook een goed argument om Laos te verlaten. Formeel doen we dit door ons te laten 'uitstempelen'. Vervolgens komen we in het niemandsland, met een kruispunt voor de 'traffic change', van rechts naar links verkeer. Laos was een Franse kolonie en Thailand een Engelse. Vandaar. Thailand 'instempelen' gaat makkelijk. De Vriendschapsbrug over de Mekong is indrukwekkend, maar wel opvallend leeg. Alleen al het feit dat deze brug zo heet, suggereert dat het ooit anders is geweest. Aan de overkant is er een wegblokkade voor het verkeer naar de brug. We denken dat het verkeer op de brug tijdelijk is stilgelegd, omdat er vier vreemde fietsers gesignaleerd waren?!
Thailand is direct drukker en welvarender. We fietsen door naar Nong Chai. Heerlijke koffie met taart in een Europees aandoend koffie-cafétje. Heerlijk, en lekkerder dan de Lao-koffie.
Verder naar het Boeddha-park. Dat vinden we vrij makkelijk door sterk GPS-werk van Herman en Ruurd. Het is een bizar park. Huizenhoge Boeddha-beelden is allerlei varianten en poses. Vooral de grootste, een zevenkoppige draak maakt indruk. Allerlei beeldengroepen vertellen ongetwijfeld Boeddha-verhalen, maar dat kunnen wij niet lezen. Niets staat er in het Engels.
We vervolgen onze route langs de Mekong. Dat zullen we de komende dagen blijven doen. Soms over de doorgaande rechte snelweg, dan weer door de dorpjes en vlak langs de Mekong. Het is hier wat meer ontwikkeld dan in Laos, zeker als je het met de bergdorpen vergelijkt. Huizen en geen hutjes, en verharde wegen. We eten noodle-soep als lunch.. Ook hier is het eten niet duur. De wegen zijn prima, maar helaas wel wat wind tegen. Dus wordt weer 'treintje'-rijden. Dat schiet ook lekker op.
Zo bereiken we Phong Pisai. Een klein stadje, waar verder niet veel te doen is. Er is wel een aardige 'boulevard' langs de Mekong. Keurig hotel. Met 'keurig' bedoel ik, dat het goed is, maar verder niets heeft. We eten aan de Mekong. Er zijn nauwelijks andere gasten.
Opvallend: Veel tempels, die allemaal overdadig versierd zijn. Anders dan in Laos. Ook hier in de stadje staan er meerdere. Een met een grote gouden Boeddha op het dak.i
Joost