Het begin en hoogtepunt

Dag 1 zaterdag 30 januari 2016
Schiphol-Singapore Airport

Met Ruurd de dag tevoren naar Schiphol getreind. Met vertraging aangekomen op Schiphol. We lieten eerst de 'lopende' passagiers uitstappen en daarna wij. Tenminste, dat dachten we. Voor onze neus sloten de deuren en de trein vertrok. Waarheen? De trein stopte op een rangeerterrein voorbij Hoofddorp. Uitleg en excuses van conducteur en machinist. De trein zou zo weer terug naar Schiphol vertrekken en zal speciaal voor ons in Hoofddorp stoppen, want daar is ons hotel. Holiday Inn Express. Een bizar probleem werd snel opgelost. Na een korte nacht en snel ontbijt door de regen naar Schiphol. Henk en Herman waren er al en met een ingepakte fiets. Dit is de start van ons fietsavontuur in Laos en Cambodja. Fietsen verder inpakken. Altijd wel gedoe, maar altijd lukt het ook wel weer. De mannen, de bagage en de fietsen inchecken en door de douane. Tijd voor koffie. Daarna verloopt alles zoals dat moet gaan. Reizen=Wachten. Het vliegtuig is helemaal vol. Wat gaat iedereen toch in Singapore doen, vraag je je af als je eens rondkijkt. Vliegtuig vertrekt op tijd om half elf een de rest van deze dag vliegen we. De klok kan 7 uur vooruit, dan is het dus eerder zondag.
Joost

Dag 2 zondag 31 januari 2016
Singapore Airport- Luang Prabang

Aankomst in Singapore om kwart over vijf. Opvallend: Groot en warm! Met de bus naar Terminal 2, nog steeds groot en warm. Starbuckskoffie: weer even wennen, ook 'small' is hier 'tall'. De stemming is goed. Alles loopt goed, geen stress.
Voorspoedige vlucht naar Bangkok met een tweede ontbijt. Slapen lukt mij niet goed. Af en toe een hazenslaapje. Bangkok AirPort is weer groot en warm. Door de douane. Bij de incheckbalie bleek dat onze fietsen toch doorgelabeld waren naar Luang Prabang. Het was dus een nutteloos tochtje over deze luchthaven. Maar we zijn echt in Thailand geweest volgens de stempels in ons paspoort en we hadden toch tijd over voor de overstap. Om half een met Thai-Air naar Luang Prabang in Laos.
Om twee uur in Luang Prabang geland. Klein overzichtelijk vliegveld. We zien onze fietsen al op het platform. Ze zijn er dus!, We moeten een visum kopen voor € 36,- en dat levert weer een lange wachtrij op. Fietsen weer in orde maken. Ze lijken vooralsnog ongeschonden de reis doorstaan te hebben. Geld pinnen. Even wennen aan de koers: je pint 1.000.000 kip en dat heb je ruim € 100,- in je hand. We fietsen naar de stad. Wat direct opvalt: het is een brommerland. Niet zo veel auto's, veel brommers en een paar fietsen. Daardoor stroomt het verkeer wel goed door. Heerlijk om in zo'n ver en onbekend land op je eigen fiets naar je hotel te fietsen. Geen gedoe met georganiseerd vervoer. Het ziet er allemaal eenvoudig, maar niet armoeig uit. Na 5 kilometer vonden we ons hotel makkelijk. Het ligt in een straatje met veel guesthouses. Er zijn nogal wat toeristen hier. We lopen de stad in en zijn direct bij de Mekong. Daar ligt ie dan: rustig stromend en ongenaakbaar. Zo'n rivier heeft veel meegemaakt en zou veel verhalen kunnen vertellen. Oorlog en vrede, droogtes en overstromingen en dat alles sinds mensenheugenis! We vinden een leuk terras aan de Mekong en worden naast een biertje ook direct op een fraaie sunset getrakteerd. We zijn aan de andere kant van de wereld en drinken een biertje aan de oever van de Mekong!! Dat voel je dan door je hele lijf. Even terug naar het hotel. Douchen enzo. Op zoek naar een restaurant over een warenmarkt, waar geen einde aan lijkt te komen. Origineel gegeten. Maar ondanks de koffie vielen mijn ogen tenslotte van zelf dicht. Maar dat mag ook, want we hadden tenslotte een nacht overgeslagen.
Joost

'Dag 3 maandag 1 februari 2016
Luang Prabang

Uitslapen zonder wekker', dat was de afspraak waarmee we gingen slapen. En dat lukte aardig. Hoewel Herman en Joost om negen uur toch maar even gingen kijken bij Ruurd en Henk. Maar hoe dan ook, iedereen had goed geslapen. Wel een gehorig hotel, waarbij het lijkt of iedereen door jouw kamer loopt te stommelen!!! Het was eigenlijk een frisse nacht en ook de ochtend was fris. Alle locals met een jas aan. We ontbijten aan de Mekong. Uitgebreid Breakfast Americano. We gaan vandaag met de fiets de stad verkennen. Luang Prabang ligt op een plaats aan de Mekong, waar ook een zijrivier uitmondt. Er ontstaat zo een soort schiereiland of landpunt. Dat maakt het hier zo fraai. Dat wisten de vroegere vorsten blijkbaar ook, want er zijn hier veel oude paleizen en Boeddha-tempels. Luang Prabang was lange tijd de hoofdstad van Laos. We bezoeken twee grote tempels en nog wat kleinere. En zien dus veel Boeddha's in allerlei poses en afmetingen. Meestal met goudverf en èèn helemaal van echt goud. Ook een tempel op een berg, wat meteen een fraaie wandeling oplevert. Ik vind het altijd indrukwekkend om op deze historische en gewijde plaatsen rond te lopen. Ook even in een tempel gaan zitten geeft rust. Het wordt geleidelijk warmer. We lunchen op een terras dat fraai boven de samenvloeiing van beide rivieren ligt. Echt een bijzondere locatie. Beneden zie je de boten, de veerponten en vissersboten. Er is hier ook een actief monnikenleven en hun felle oranje kleding steekt fraai af in dit landschap van rust en harmonie. Het Koninklijk Paleis, nu Nationaal Museum bleek 's middags open. De gouden Prabang-Boeddha staat opgesteld in een gouden pagode, die in 1969 voltooid werd. Je kunt aan dit soort gebouwen niet zien of ze oud of jong zijn. De bouwstijl veranderd, althans in mijn ogen niet. Maar prachtig is het allemaal wel.
Tijd om boodschappen te gaan doen. Voor Herman twee bidons (vergeten) en voor Henk een tangetje. Waarvoor dat tangetje is, weten we nu nog niet, maar gevoelsmatig moet je dat bij je hebben.
We zijn hier in een bijzondere stad. (Luang Prabang staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO) Een goed begin van onze fietstocht. Ook een stad die alle Laos-toeristen wel aandoen en terecht.
Geldzaken: Er zijn wel pinautomaten, maar niet allemaal zijn ze vriendelijk voor ons. Ruurd (bankier in ruste) had er nog de grootste moeite mee. De geldlopers voor deze automaten doen dat niet vanuit sophisticated beveiligde auto's, maar alleen begeleid door een soldaat met stengun. Een helder en duidelijk beeld. Ik schiet, als jij steelt!
Joost

Dag 4. Dinsdag 2 februari 2016
Luang Prabang-Kiew Ka Cham
Afstand: 79 km, Geklommen: 2289 m

Lees ik dat we de dag ervoor nog mochten uitslapen zonder wekker, die fase is definitief voorbij. Alle argumenten van jetlag tot uitgerust beginnen falen. De discipline slaat weer toe. Een heel klein beetje terecht wellicht, want de start liegt er niet om: op de eerste fietsdag meteen 2 klimmen waar je u, of liever nog U, tegen zegt. Het is de koninginnenetappe! Uw rapporteur voelt zich daarbij overigens gevleid dat hij is aangewezen als degene wiens waarnemingsvermogen tijdens een dergelijke etappe nog enigszins functioneert en u dus mag bijpraten.
We hebben de route tot in de puntjes voorbereid: mogelijkheden verkennen, route vaststellen, met Google Earth en streetview de route thuis al bijna volledig afgelegd en alles met routeaanwijzingen en hoogteprofielen in de computertjes geladen. En dan op de valreep toch nog 2 metgezellen die alsnog een nieuw reisboek meesjouwen. Voor het geval! Beleefdheidshalve toch nog maar even gekeken wat er in die boekjes staat:
'De weg van Luang Prabang naar Vientiane is sterk verbeterd en ook het aantal roofovervallen is niet meer zo hoog'. Kijk, daar heb je wat aan. We besluiten maar dat wij waarschijnlijk toch harder fietsen dan eventuele overvallers en vol goede moed gaan we op pad
Zoals gezegd, niks uitslapen. Om zeven uur rammelt Joost aan de kamerdeur. Niet vragend of we ondanks de jetlag en klossende bovenburen goed geslapen hebben, maar onverbiddelijk: opstaan! Om acht uur staan we klaar om te vertrekken. Niet meteen naar de berg, maar eerst een ontbijt down town Luang Prabang. Aan het ontbijt kan het niet gelegen hebben. En ook niet aan de koekenbakker voor ons restaurant die ons nog voor een vermogen (voor hem) aan calorieën weet te verkopen. We zijn er nu echt klaar voor!
Eerst ca 20 km wennen aan het verkeer in Laos, dat overigens heel snel rustiger wordt. Maar ook wennen aan het zadel, hoewel we natuurlijk allemaal volhouden dat we daaraan thuis hard gewerkt hebben. Na 25 km begint het dan echt! Weliswaar gemiddeld een stijging van een kleine 6%, maar u weet ook wat dat zegt, gemiddeld. En dat 15 km lang! Terwijl je thuis niet verder gekomen bent dan de brug over de snelweg (en terug).
'Je ziet onderweg veel hutten met daken van stro en wanden van bamboe' leert de beschrijving van ons reisbureau ons. En overal komen uit die hutten hordes kleine kinderen hollen die je enthousiast en zwaaiend 'saawadee' toeroepen. Aardige mensen die Laotianen. En het helpt je die eindeloze eerste klim over, die voor vandaag nog maar een opwarmertje is. Maar zoals bij iedere berg, aan de andere kant ligt een afdaling die hier schitterend is, maar waar je niet te veel naar mag kijken om de gaten in de weg tijdig te kunnen ontwijken. Maar een ding hebben we uit de reisbeschrijving onthouden: na de brug is een dorpje waar je kunt lunchen. De brug is klein maar we missen hem niet en inderdaad liggen erachter een vijftal huizen. Een zelfs met de inmiddels bekende kast met drankjes en een tafel met een bankje ervoor, dus daar zal je wel kunnen eten. Dachten we. De dame - dames runnen de horeca - keek glazig. Maar op ons aandringen kwam ze toch met een bak met sticky rice tevoorschijn. En een aan de andere kant van de weg zittende dame ziet nu eindelijk kans haar geroosterde (denken we) visjes te verkopen, zodat we een heuse lunch hebben. En dat voor slechts een paar tienduizenden Kippen!
Vol goede moed hervatten we de tocht. En jawel, na 1 km een niet te missen brug met daarachter een dorpje. Met een paar restaurantjes! Onverdroten gaan we verder om de volgende klim aan te vallen. Een eindeloze klim, te lang om te beschrijven. Maar groot is de opluchting als we het plaatsje Kiew Ka Cham binnen rijden. Hier kunnen we overnachten. En inderdaad vinden we een bord guesthouse, met daarachter verscholen iets wat daar op leek. Maar in plaats van een blije herbergier treffen we een nerveuze baas, want 4 man in zijn laatste tweepersoonskamer gaat niet lukken. Na koortsachtig overleg voert de dochter des huizes ons mee naar een 'dependance', een schuur met de waterput voor het dorp en een lange rij toiletten, maar ook met 2 kamers met een matras op de grond. Na zo'n slopende fietsdag ben je blij met alles waarop je kan liggen. Zo zeer zelfs dat we ons door de dochter ook nog laten overhalen de maaltijd bij haar te nuttigen, die overigens prima smaakt. Uitgeteld maar voldaan duiken we op onze matrassen. Dag een zit erop.
Ruurd

Dag 5, woensdag 3 februari 2016
Kiew Ka Cham-Bor Num Oon Resort-
Afstand: 75 km, Geklommen: 1333 m

Zeven uur is het weer prijs, een nieuwe uitdagende dag wacht. Ontbijten met noodlesoep; je past je (noodgedwongen) snel aan. Het dorp blijkt ineens veel groter dan we dachten, tenminste gemeten naar de enorme stroom kinderen die als in een processie op weg naar school liep.
Vandaag zou in principe minder zwaar moeten worden, want waar dag 1 ons tot hoog in de bergen voerde, dalen we nu per saldo. Maar niet zonder eerst een paar venijnige klimmetjes te moeten overwinnen. Het landschap is overigens prachtig, met de weg kronkelend tussen het grillige Karstgebergte door. En steeds maar weer die kleine dorpjes, met wat middenstanders met een kast met drankjes voor de deur, en overal kleine kinderen die je 'sawadee' toezwaaien. Af en toe stoppen we om de lokale middenstand wat te steunen en speuren we naar een drankje of koek waarvan de houdbaarheidstermijn nog niet verstreken is. Aan de andere kant van de weg gaat een oude baas onverstoorbaar door met het samenbinden van rietpluimen tot de overal gebruikte vegertjes.
Maar dan, na 50 km, opeens verwarring: een splitsing! In Muang Phou Khoun komen 3 wegen samen. Voldoende reden voor een rotonde met daar omheen een paar restaurantjes. Die kans laten we niet lopen en we nuttigen een prima lunch. We nemen overigens meer verstandige beslissingen. Na ca 75 km ligt naast de weg een hot spring resort. Reden genoeg om de etappe in te korten, 4 chaletjes te boeken en het warme water in te duiken. De benen hebben het verdiend.
Ruurd